Nog tot eind juli staat Compagnie Marius en t’ Barre Land met Houthakken in het Middelheimpark. Daarna volgt Léocadia en dan gaat het gezelschap op zoek naar andere oorden. Want deze zomer is het de laatste keer dat Compagnie Marius in het openluchtmuseum speelt. De samenwerking tussen beide werd namelijk opgezegd.

Guido Belcanto zei dat ie ging komen, en hij kwam inderdaad in het OLT. Wel een uur en veertig minuten, wat lang is voor een man. Sterker nog, in het Rivierenhof bleek ie ook een perfecte weersvoorspeller. ‘Ik ga nog drie liedjes zingen en dan gaat het stoppen met regenen. Let op mijn woorden.’ klonk het net voor hij het heerlijk zomerse en toch ook wat scherpe ‘O, wat een mooie dag inzette’. En effectief, kort daarna (zelfs sneller dan ie voorspeld had) sloot de dag nog mooi af.

Een beeld zegt meer dan 1.000 woorden. In het geval van H4Z4RD onthouden we vooral de bedenkelijke blik die de blondine voor ons de zaal inwierp toen de aftiteling begon en het zaallicht terug aangefloept was. De Johnny-prent van Jonas Govaerts is wat van alles en niks tegelijkertijd. Komedie, actiefilm, slasherfilm en misdaadfilm met onder andere liefdesverklaringen aan Space Jam (in een scène waarin Jeroen Perceval als Carlos aan de experimentele drugs zit en begint te trippen), Jurassic Park (bij gebrek aan dino’s hier met de Achturenhond) en films als Trainspotting. Het is vooral die spreidstand die je van de ene sfeer in de andere brengt, die niet helemaal werkt.

Ondertussen is Julia al meer dan een half jaar de blonde van K3 en maakt ze deel uit van een sector waar wel wat in scheefgepoept wordt. Het is geen publiek geheim immers dat haar baas het in het verleden met twee K3-leden deed. Me dunkt dat we Julia ondertussen voldoende vlieguren gegund hebben voor een eerste recensie. Wij kozen ervoor om naar Lier Centraal te trekken waar dit Studio 100-product een gratis live on tape-optreden gaf dat welgeteld een half uurtje duurde. In onze tijd noemden ze dat een showcase eerder dan een concert. Maar bon, tijden veranderen blijkbaar. Hoewel. Een moeder naast ons reageerde behoorlijk verbaasd én teleurgesteld tegelijkertijd: ‘Wasda geen uur? Allez jong!’

Dit jaar is het exact 100 jaar geleden dat de graftombe van Toetanchamon ontdekt werd in het Dal der Koningen in Egypte. Op 26 november 1922 wierp archeoloog Howard Carter namelijk voor het eerst een blik in de voorkamer van het graf van de op 18-jarige leeftijd overleden farao. Een goeie aanleiding vormt dat om de tentoonstelling Toetanchamon zijn graf en zijn schatten opnieuw naar ons land te halen. Eerder was die namelijk al te zien op de Heizel. Nu kunnen toeschouwers de waarheidsgetrouwe replica’s, want sinds de jaren ’80 komen de échte schatten Egypte niet meer uit, opnieuw bewonderen.