Nog tot en met 25 september 2022 kan je naar het Kunstmuseum in Den Haag naar Rondom Mondriaan, een overzichtstentoonstelling met werk van een van de grootste kunstenaars die Nederland kende. Het is precies 150 jaar geleden dat ie namelijk geboren werd dit jaar. Dé perfecte gelegenheid vormt dat om te tonen hoe Piet Mondriaans artistieke visie zich ontwikkelde, hoe hij beïnvloed werd door verschillende kunststromingen en kunstenaars en op zijn beurt zowel vroeger als nu nog generaties weet te inspireren.

Zat er nu werkelijk iemand te wachten in Vlaenderen op Zeppos het Mercatorspoor, dat Douglas Boswell regisseerde naar een scenario van Wouter Van Haver? Een film die zich inspireerde op de jeugdreeks die van 1964 tot 1969 op de BRT te zien was en draaide rond Jan Stephorst die in Griekenland zijn naam Kapitein Zeppos kreeg omdat ze daar ‘Stephorst’ niet konden uitspreken? Blijkbaar dachten sommige geldschieters van wél. Maar beseft men eigenlijk dat men mikt op grootouders die in een nostalgische bui hun kleinkinderen willen meenemen naar deze film, want de kans dat hun kinderen Zeppos gekend of gezien hebben, schatten we zeer laag in.

Morbius, de jongste prent van Daniel Espinosa, is ondertussen de derde (na Venom en Venom: Let There Be Carnage) in Sony‘s Spider-Man Universe (SSU). Volgend jaar komt er een vierde aan: Kraven the Hunter, en daarna staan er nog verschillende releases op de planning. Zoals de afkorting SSU al aantoont, vinden deze superheldenfilms plaats in hetzelfde universum als dat van Spider-Man. Ook bij Morbius blijkt dat het geval tijdens de aftiteling. We zien dan onder andere net als in Spider-Man Michael Keaton opnieuw wiens personage Adrian Toomes / Vulture in de cel beland is en we zien ook wat de gevolgen zouden kunnen zijn geweest toen de multiverse even op barsten stond.

Bij K2 zoekt K3 stelde hij dat hij niet de beste zanger is, en dat klopt ook wel. Zo haalde James Blunt In Paleis 12 zijn hoge noten nogal nipt. Maar hoe heerlijk is het om een artiest te zien die bescheidenheid aan de dag weet te leggen met een heerlijke dosis humor. Zo liep ie het publiek in met een gasmasker op tijdens de Slade-cover ‘Coz I luv you’. Stelde hij dat de best of-tour die hij momenteel doet twee jaar geleden al begonnen was, en de lockdown ervoor gezorgd heeft dat ie 1. terug besefte dat hij twee kinderen had en 2. de ganse tijd onder hetzelfde dak woonde als zijn schoonmoeder, een Belgische, iet waarvoor hij een applaus voor kreeg (wat ie niet meer dan verdiend vond en dan ook toejuichte n.v.d.r.).

Cynisme dat tot kunst is verheven. Daar draait Rigoletto van deschonecompanie en comp. Marius om. Waas Gramser en Tom Goossens bewerkten ‘Le roi s’amuse’ van Victor Hugo en Rigoletto van Verdi, dat de gekende ‘La donna è mobile’-aria bevat en zich op Hugo’s werk baseerde, tot een muziektheatervoorstelling die – en dat is leuk hoor – ook behoorlijk cynisch is om zichzelf. Vorige zomer was de voorstelling te zien op Theater aan Zee, maar door het late startuur en het feit dat de laatste trein naar Antwerpen zou vertrekken terwijl de voorstelling nog bezig was, kozen wij om te wachten en naar Sint- Pieters Woluwe te trekken.