Josse De Pauw is 70. Een halve eeuw staat ie ondertussen op de planken. En in de jongste muziektheatervoorstelling waarmee hij in de KVS in première ging, Rhapsody, demonstreert ie nogmaals wat voor een begenadigd verteller hij is. De acteur ging de mosterd halen bij de televisieserie ‘Van de schoonheid en de troost’ van Wim Kayzer. Die sprak daarvoor met Jane Goodall, George Steiner, J.M. Coetzee, Karel Appel en Edward Witten. Hun gedachtenstroom laat De Pauw horen alsof ze ter plaatste ontstaat. Vanuit een bijna zelfde organische impulsiviteit horen we de cello, viool, (bas)klarinet, trombone en percussie vanuit schurend, metaalachtig klinkende atonale noise de weg vinden naar de schoonheid, de orde, de harmonie om op het einde tijdens de tekst van Witten, die gaat over de snaartheorie, wanneer De Pauw het heeft over verwondering, die even via het klein klokkenspel te staven.

Oorspronkelijk zou Turning Red in de bioscoop verschijnen, maar de omikronvariant van het coronavirus deed het Huis van de Muis besluiten om de jongste Pixar-film die Domee Shi regisseerde meteen op Disney+ uit te brengen. Daar valt zeker iets voor te zeggen, want qua thematiek komt deze computergeanimeerde fantasierijke coming of age komedie bijzonder dicht in de buurt van Frozen. Met dat verschil, dat wat Elsa de ganse tijd probeert te beheersen of onderdrukken – haar donkere kant – hier net gestimuleerd wordt om met al je facetten van je persoonlijkheid (ook al is die bij een puber van 13 nog in prille ontwikkeling) te omhelzen: het vreemde, luide en rommelige van je bijvoorbeeld. Voor de liedjes tekende niemand minder dan Billie Eilish.

Er zijn weinig kunstenaars – zeggen dat Tom Van Laere een artiest is, zou hem oneer aandoen – die in no time de gelukshormonen in ons weten te activeren. Admiral Freebee, aka de avant gardener, die zich live dezer dagen als duo presenteert met Van Laere aan de gitaren en – dat is nieuw – elektronica en Senne Guns aan de toetsen, exposeerde nieuwe en klassieke meesterwerkjes in de Stadsschouwburg van Mechelen. Ook nu bleek het publiek zijn filosoferende maar niet zelden met een humoristische en zelfrelativerende twist gebrachte muzikale schilderijtjes bijzonder te waarderen.

Het beste openingsweekend voor een film dit jaar tot nog toe. Dat kan The Batman van Matt Reeves voorleggen. De prent haalde wereldwijd een omzet van 248,5 miljoen dollar. In ons land alleen al werden er ruim 100.000 tickets verkocht. Ook in Kinepolis bleek achteraf dat de fans best wel tevreden tot zeer tevreden zijn met het eindresultaat. De Britse acteur Robert Pattinson vertolkt de hoofdrol, maar het is vooral de dochter van Lenny Kravitz, Zoë, die als Catwoman onze aandacht wist te behouden bij deze toch wel lange en bij momenten behoorlijk trage film.

Wat was de laatste theatervoorstelling tijdens corona waarbij je een mondmasker droeg? Het antwoord voor ons is Tattarrattat! van Frieda en Theater FroeFroe. In de voorstelling voor 3- plussers die verwijst naar de langste palindroom in de Oxford English Dictionary, een woord dat James Joyce gebruikte in ‘Ulysses’ (1922), gaan de acteurs en actrices aan de slag met balken en planken, resthout van meubelmakerij huis Mortier, om de allerjongsten het verschil tussen abstract en concreet te tonen. Maar ook vooral tussen voorkant, achterkant, zijkant, andere zijkant, bovenkant, onderkant, kort, lang, breed, smal, recht, schuin, alleen, samen, 1,2,3,4 en 5, erbij horen of uitgesloten worden en zien we het drukke bestaan van nu uitgebeeld wanneer de cast door elkaar wandelt met een houten plankje tegen hun oor die een smartphone symboliseert of zien we een fotoshoot gehouden worden voor een camera uit hout. Tattarrattat! caterogiseert, classificeert en ordent dus onder andere. Voor kinderen is dat best belangrijk en educatief. Maar er zit ook een scène in de voorstelling met een actrice die haar voorkant toont, vervolgens achterkant, zijkanten, bovenkant en onderkant die haar objectiveert. ‘Wokers won’t like’ schreven we in onze notities.