Een echtscheidingsthriller voor 4-plussers. Dat serveert hetpaleis en De Nwe Tijd met Familie Grrr. Zeker, de jongsten genieten van het beeldende verhaal (o.a. met vloerbekleding die tot leven komt en 5 ballerina’s in het blauw naar het einde toe), maar de tekst lijkt ons met woorden als ‘ironisch’ en andere zoals ‘co-ouderschap’ en ‘kindergeld’ die echoën in de strijd tussen het ruziënde koppel en waar het kind (hier gespeeld door Gina Beuk) wat van opvangt, echter niet meteen te doelen op een kinderpubliek.

Met War of the beasts and the animals waagt Zuidpool zich aan Maria Stepanova (1972), een Russische auteur die gekend is om haar kritische gedichten, maar weliswaar in het Westen nauwelijks gekend is. Hoewel ze naast essays en proza meer dan tien dichtbundels uitbracht, is enkel haar ‘In Memory of Memory’ in het Nederlands vertaald.

Belfast dat Kenneth Branagh schreef en regisseerde won de Golden Globe voor beste script. De prent die hij opdraagt aan iedereen die bleef, vertrok of het leven liet tijdens de burgeroorlog in Noord-Ierland tussen katholieken en protestanten, is daarnaast maar liefst 7 keer genomineerd voor de Oscars:voor beste film, Dame Judi Dench als beste vrouwelijke bijrol, Ciarán Hinds als beste mannelijke bijrol, beste regie, beste originele script, beste originele nummer Down to Joy (Van Morrison) en beste geluid dankzij Denise Yarde, Simon Chase, James Mather en Niv Adiri. De coming of age dramafilm die grotendeels autobiografisch is, leest vooral als een liefdesbrief aan Branaghs jeugd in Belfast. ‘Everlasting love’ van The Love Affair is dan ook niet voor niets naar het einde toe te horen.

Met Compagnons de la chanson brachten Marijn Devalck en Liliane Saint-Pierre een van de eerste concerten in Triarte, de zaal van het voormalige Echt Antwaarps Theater. Een acteur en een zangeres namen elk een deel van de show voor hun rekening die in het teken stond van het Franse chanson en ze eindigden door drie nummers samen te zingen. Hoewel het samenspel tussen Marijn op Gibsongitaar en de band niet goed zat bij ‘Que je t’aime’, noteren we wel bijzonder sterke versies van ‘A quoi ça sert l’amour’ een vraag waarop ze allebei, hoewel ze meer dan 50 jaar op de planken staan, het antwoord schuldig waren. Ronduit subliem was hun enige toegift ‘Vivre’ waarbij we Saint-Pierre de tekst hoorden zingen in het Frans en Devalck daarin ‘Laat me’ verweef.

Met een hyper emotioneel en doorleefd prachtig optreden nam SX voorlopig afscheid van Sint-Niklaas. Een verrassing was het om vroeg in het optreden Stefanie Callebaut met gebroken stem te horen zeggen dat de artistieke wegen met Benjamin Desmet voor een tijdje scheiden nu ze 10 jaar samengewerkt hebben en ze met het allerlaatste nummer ‘schattigaardje’ Elysian voor even afscheid nemen van hun publiek. Een bijna etherisch klinkend nummer dankzij Stefanies wondermooie zang dat Tom Pintens aan de toetsen inzet waarna onder andere de akoestische gitaar erbij komt en we ‘I’m royal. You’re king.’ te horen krijgen als eerste woorden van die song. Een royaal optreden op exquis niveau bracht SX Unplugged in Sint-Niklaas. Zo eentje waarvan je dacht, als nu de bom valt, bereiken we toch maar mooi onze eindbestemming tijdens een bom van een optreden.