De meest intrigerende tentoonstelling van het moment in Londen. Dat is Francis Bacon Man and Beast die nog tot 17 april 2022 loopt in de Royal Academy of Arts in Londen.  Een van de hoogtepunten, naast de drieluiken (zoals Three Figures in a Room uit 1964, Triptych August 1972 uit 1972, Second Version of Triptych 1944 uit 1988 en Triptych Inspired by the Oresteia of Aeschylus uit 1981) die er te zien zijn, vormen de drie versies van schilderijen die hij maakte rond stierenvechten. Werken die tijdens Bacons leven verspreid geraakten en nu voor het eerst terug samen getoond worden.

Sinds Pieter Konijn in 1901 voor het eerst door de tuin van Mr. McGregor huppelde en op papier belandde, hebben de verhalen van Beatrix Potter (1866-1943) miljoenen kinderen over de hele wereld geboeid. Maar de avonturen van Peter Rabbit, Jemima Puddle-Duck en mevrouw Tiggy-Winkle (om er maar een paar te noemen) zijn slechts een deel van Beatrix‘ blijvende nalatenschap. In Beatrix Potter Drawn to nature, een expo die nog tot 8 januari 2023 in het V&A in Londen loopt, kan je dat ontdekken. Helaas vervalt de tentoonstelling bij momenten in overbodige details (iemand geïnteresseerd hoe het meubilair van haar er uit zag destijds of haar klompen wil zien?) en is diens narratief te beperkt om inhoudelijk voldoende sterk uit de hoek te kunnen komen.

Nog tot 8 mei 2022 kan je in The Courtauld Gallery naar Van Gogh Self-Portraits. De expo die over twee tentoonstellingsruimten loopt, brengt voor het eerst ooit de helft van de zelfportretten van de kunstenaar bij elkaar. Zelfportretten die van Gogh (1853-1890) vooral op het einde van zijn carrière maakte. Een daarvan is een tekening uit 1887 die ie in Parijs creëerde. Het is een zeldzaam exemplaar omdat er maar twee tekeningen gekend zijn met zelfportretten die van Gogh maakte. De allereerste keer dat er zelfportretten van van Gogh publiek te zien waren, was overigens tijdens een tentoonstelling die de kunstenaar in november 1887 organiseerde in een restaurant in de Parijse wijk Montmartre.

In Earlham Street, in de buurt van Covent Garden kan je naar een niet geautoriseerde expo met werk van Banksy. Daarin zijn originele werken van de spraakmakende straatkunstenaar te zien die allerhande privéverzamelaars (sommigen willen anoniem blijven waardoor de nummering van hun unieke werken overplakt werden) op legale manier in hun bezit kregen. Een van de sterkste werken die er te zien zijn, is met stip de houten replica van Peckham Rock. Met dat werk infiltreerde Banksy in musea zoals Tate Britain en daarna the National History Museum, het Louvre en The British Museum en stelde hij het er tentoon tussen de vaste collectie. In Peckham Rock zien we zogezegd een prehistorische figuur die een winkelkar voortduwt. In 2005 was het te zien in The British Museum samen met een beschrijving van het werk zodat het authentiek leek. Het duurde drie dagen eer iemand doorhad dat er iets niet in de haak was. Of hoe geniaal Banksy is.  

Dansant en acrobatisch. Vals stilstaand/traag dan weer bijzonder dynamisch. Intiem, fragiel en vrouwelijk dan weer krachtig en fel. Menselijk en dierlijk. Strak lineair, zigzaggend dan weer spiraalvormig als een slang, golvende cirkels of bogen trekkend in het mulle zand of deze combinerend (wanneer we drie danseressen achter elkaar zien stappen en de achterste de plek inneemt van de voorste waarbij ze langs links een halve cirkel vormt en dit tafereel zich een aantal keer herhaalt). Contre-jour (verwijzend naar een term in de fotografie die zo veel betekent als een opname die van achter belicht wordt), de jongste dansvoorstelling voor een kwintet van vrouwen die choreograaf Alexander Vantournhout creëerde, doet stof opwaaien. Letterlijk dan.