The 355 verwijst naar de eerste vrouwelijke spion tijdens de Amerikaanse Revolutie. Maar daar houdt dan ook meteen het meest interessante op van deze bijzonder voorspelbare flauwe prent van Simon Kinberg. Het probleem is dat de spionagefilm twee keer stilvalt, na een uur en nog eens na anderhalf uur wanneer de kijker tot twee keer toe dus op het verkeerde been gezet wordt dat de zaak opgelost is. Net als The Net, de actiethriller uit 1995 met de immer amazing Sandra Bullock gaat ook The 355 over cybersecurity. Met dat verschil dat The Net stukken spannender is en je veel meer meeleeft met het hoofdpersonage dan met CIA agente Mace (Jessica Chastain), voormalig MI6 agente Khadijah (Lupita Nyong‘o) die alles weet over cyberveiligheid en een computerspecialiste is, Marie (Diane Kruger) die een Duitse BDN agente is, de Colombiaanse Graciela (Penélope Cruz) die vooral de ganse tijd bij man en kinderen wil zijn en een psychologe is en die samen met Luis (Édgar Ramírez) op missie is en de Chinese MSS agente Lin Mi Sheng (Fan Bingbing).

Een ganse film dachten we ‘wat is dit?’ toen we Licorice Pizza, de jongste coming of age dramedy van Paul Thomas Anderson zagen. Een prent overigens waar we de humor niet echt van inzien. We zijn in 1973 wanneer de vijftienjarige Gary Valentine (Cooper Hoffman), die bekendheid geniet als kindacteur, verliefd wordt op de tien jaar oudere Joodse Alana Kane (Alana Haim) die hij op school ontmoet wanneer hij foto’s moet laten maken. Zij is fotografie-assistente en hij is de enige die haar spiegeltje en kam aanneemt om zijn haar nog een laatste keer te checken voor ie zich laat fotograferen. Onderweg geraken ze aan de praat en vraagt hij haar om die avond met haar op restaurant te gaan. Uiteindelijk komt ze ook opdagen.

Wat dollen met de wereldgeschiedenis. The King’s Man doet dat. Met dat verschil dat het geen echte billenkletser is geworden, eerder een prent die bijzonder vrijblijvend, en bij momenten ronduit doorzichtig (die finale is zo voorspelbaar!) overkomt. Net zoals een op maat gemaakt kostuum dat er misschien wel piekfijn kan uitzien en je een goede reputatie kan bezorgen maar je nog geen karakter geeft. The King’s Man hebben we dus uitgezeten zonder dat die noemenswaardig wat met ons deed. Met stip behoort de einddans die Rhys Ifans inzet als Rasputin tijdens een gevecht waarbij hij refereert naar zowel het klassieke Russische ballet als de Russische volksdans tot het allerbeste van deze film. In die zin dat we het jammer vonden dat het personage halfweg uit deze spionage actiekomedie geschreven wordt. Orlando Oxfords (Ralph Fiennes) ‘Are you a monk or a ballet dancer? Why don‘t you glide over there and get me a drink.’ houdt dus steek.

Een intense psychologische romantische drama miniserie. Dat is Normal people van Lenny Abrahamson and Hettie Macdonald naar de bestseller van Sally Rooney uit 2018. Het emotionele verhaal sleurt je helemaal terug naar je middelbare schooltijd en doet je ook stilstaan bij het paternalistische dat nog steeds in onze maatschappij aanwezig is, te beginnen bij galabals waar jongens meisjes vragen, een bos bloemen geven en een cadeautje. En ze vooral dienen om mee te kunnen pronken.

Na iets meer dan een uur verlaat een groepje bioscoopbezoekers zaal 12 waarin The Card Counter wordt vertoond. Er valt iets voor te zeggen want het misdaaddrama van Paul Schrader sleept behoorlijk met die vele black outs (het scherm dat even zwart kleurt) en het trage vertelritme in het begin. Maar de deur is nog maar net achter hen dichtgevallen of de prent begint – weliswaar rijkelijk laat – steeds beter te worden en zelfs te boeien. Schrader neemt dus alle tijd om zijn personages te ontwikkelen. Als kijker moet je dus vooral voldoende geduld aan de dag leggen.