Een bijzonder sterke film, zowel qua scenario, spel, kleur-, muziek- en lichtgebruik als montage is L’ennemi van Stephan Streker. Die is vrij gebaseerd op waargebeurde feiten rond Bernard Wesphael en diens vrouw Véronique Pirotton. Die laatste werd in 2013 dood aangetroffen in Oostende. Bijna drie jaar later werd de politicus vrijgesproken omdat er redelijke twijfel bleef bestaan of hij al dan niet schuldig was. In L’ennemi heet het personage dat Jérémie Renier neerzet Louis Durieux. Maeva (Alma Jodorowsky) is zijn vrouw. Zij is radiojournaliste. Wanneer zij op een terrasje aan het monteren is, stapt hij naar haar toe. Zij kent hem, hij haar. Hij zegt dat zij de vrouw van zijn leven is waar hij altijd bij zal blijven.

C’Mon C’Mon is zo’n film die langzaam onder je huid kruipt en je pas gaandeweg gaat koesteren. Veel heeft te maken met de fantastische acteerprestatie van Woody Norman als de negenjarige Jesse. Hij is het die mee op sleeptouw genomen wordt door zijn oom Johnny (Joaquin Phoenix) die niet al te veel wil lossen over zijn verleden en de reden waarom hij al een jaar geen contact meer heeft met zijn zus Viv, Jesses moeder, na het overlijden van hun moeder die aan dementie leed.

Het komt zelden voor dat ik na een toneelstuk naar de mengtafel ga en de vraag stel om even de rolverdeling te kunnen inkijken van het script. Bij De reuzendoder van Ernest Hemingway in een regie van Thomas Janssens was dat het geval. Een gans stuk was ik er namelijk verkeerdelijk van overtuigd dat Ikram Aoulad en Dahlia Pessemiers-Benamar aan de ene kant en Katelijne Verbeke en Eliza Stuyck aan de andere kant elk dezelfde vrouw van Hemingway speelden. Daarnaast dacht ik ook dat Eliza een dubbelrol speelde, naast de laatste muze van de schrijver ook diens dochter (Gregory) omdat ze in een aantal scènes ‘papa’ zegt. Toen ik die bladzijde kon inkijken werkte dat dus verhelderend. De reuzendoder van Ernest Hemingway gaat dan ook over de drankverslaving van de schrijver en welke toxische invloed dat op zijn relaties had. Vooral het spel tussen Van Bauwel (Hemingway) en Aoulad (Mary) is dan heerlijk giftig en zeer genietbaar. Reden waarom we de hulp inriepen van de mengtafel na het stuk, is dat de expositie van deze voorstelling bijzonder kort is waardoor het niet altijd duidelijk is wie welke rol speelt. Dat is meteen ook onze belangrijkste kritiek. Want het stuk zelf is absoluut de moeite als je van uitgepuurde tekst en spel houdt op een minimalistisch gehouden scène.

Klauw! heet de jongste voorstelling voor 8-plussers van Hanneke Paauwe. Die ging in deStudio in première. De productie gaat over leren omgaan met je angsten. Want wat blijkt, zelf de angst is angstig. Verlatingsangst: ‘Ne me quitte pas.’, ‘Laat me niet alleen.’ daaraan lijdt ze en ook voelt ze zich alleen wegens niet geliefd.

Voyage voyage van Desireless is meermaals te horen in Compartment no. 6 van de Finse regisseur Juho Kuosmane dat de short list haalde voor de Oscars in de categorie beste buitenlandse film dit jaar. Wie er al eens een lange rit met de nachttrein heeft op heeft zitten, weet dat lang onderweg zijn niet per se matcht met de vrolijke tonen die in deze hit van 1987 te horen zijn. Een van de sterktes van deze prent die gebaseerd is op de gelijknamige roman van Rosa Liksom en de Grand Prix won tijdens het jongste Festival van Cannes, is dan ook dat je gewoon de vermoeidheid, een combinatie van lang niets te doen te hebben en nauwelijks kunnen slapen voelt bij de hoofdrolspelers Yuriy Borisov als Ljoha en Seidi Haarla als Laura.