Wat een nostalgische rollercoaster, een trip down memory lane bezorgt Sing again, de all star talentenshow op vtm! In dit tv-programma zien we kandidaten die eerder deelnamen aan verschillende talentenjachten over de afgelopen 35 jaar terug op de commerciële zender. De inzet: 10.000 euro waarmee ze hun zangcarrière een nieuwe boost kunnen geven. Het levert een bonte mix aan stijlen én artiesten op die onder andere komen uit Idool, Star Academy, Belgium’s got talent, The Voice en jawel de Soundmixshow. In de jury zit onder andere Aaron Blommaert, die de jongste is en vaak geen flauw benul heeft wie er voor hem op het podium staat omdat het van voor zijn tijd was. Het levert leuke televisie op met de andere juryleden: Karen Damen, Stan Van Samang, Nina De Man, Hadise en gastjurylid Natalia.

Een echte publieksfavoriet. Dat is de goddelijke musicalkomedie Sister Act, naar de gelijknamige film uit 1992 met Whoopi Goldberg. De musical kan je dit najaar in de zeven grootste theaters in Nederland zien. Daar zal April Darby de titelrol voor haar rekening nemen van Deloris Van Cartier. In het Londense Dominion Theatre is dat niemand minder dan Beverley Knight die zowat iedereen naar huis zingt. Eerlijk? Hoewel Sister Act een musical is die onder andere rond het ensemble zou moeten draaien en de koorpartijen, voelt zeker het eerste deel als een one woman-show aan.

Challengers, de jongste film die Luca Guadagnino (o.a. Bones and All en Call Me by Your Name) regisseerde en Justin Kuritzkes schreef, wordt als een romantische sportfilm beschreven. Daar valt zeker iets voor te zeggen. Maar bovenal vinden we de prent niet zelden de psychologische kaart trekken, die van mentale oorlogsvoering, wat deel uitmaakt van het tennis. De film die twee uur en elf minuten duurt dienen we echter een strafpunt wegens tijdsoverschrijding te geven. Dit kon echt wel gebalder.

Het perfecte popoptreden. Dat zette de nog steeds maar 20-jarige Canadese singer-songwriter en danseres Tate McRae neer in de Lotto Arena met haar Think Later World Tour, haar vierde headlining tour ondertussen. Tate bracht een bijzonder stijlvolle show die je moeiteloos kon plaatsen naast het recente werk van Jamie Lloyd (het met terecht veel Olivier Awards overladen Sunset Blvd.) maar ook de stijl van wat Rosalía vorig jaar op de live podia liet zien. Live zwart-witbeelden, wit tegenlicht, visuals van rook, wit zijlicht, soms van boven belicht... Wie dacht dat Tate een live on tape-show bracht, had het goed mis, haar bijzonder straffe live band zat namelijk verstopt achter de ledschermen van de twee hoge podia links en rechts waarop gedanst werd. Werd het licht achter de muzikanten aangestoken dan kon het publiek ze zien achter de doorschijnende ledschermen. Knap hoor!

Er was al heel wat negativiteit rond Back to black, het biopic drama rond het leven van Amy Winehouse die in 2011 aan een alcoholvergiftiging stierf, nog voor de prent in de bioscoop te zien was. Dat het veel te vroeg was om dat soort film uit te brengen over een artieste die nog geen 13 jaar dood is bijvoorbeeld, lazen we. Het moet zijn dat die mensen de voorbije jaren op een andere planeet geleefd hebben want ondertussen zijn er o.a. boeken verschenen en liep er ook een tentoonstelling in Londen over haar leven, werk, invloeden én jurken. Om maar te zeggen dat er nog steeds behoorlijk wat onnozele meningen online te vinden zijn.