Een theatervoorstelling met hoge publieksparticipatie, ja zelfs workshopelementen (doe-opdrachten) in verwerkt. Dat brengt Laika met hun jongste productie Aventuras. Daarbij kiest het gezelschap voor geen klassieke theateropstelling. Maar neemt het de negenplussers op avontuur door met hen een parcours te volgen en daagt de installatie van Peter De Bie in de vorm van een carrousel hen uit. De wereld als ze naar huis gaan zal wellicht niet veranderd zijn, maar zijzelf misschien wel.

Een gezapige, ja zelfs saaie film is Bob Marley One love. Het Amerikaanse biografische muzikale drama leidt namelijk nergens toe. Géén ultieme catharsis zoals bij Boheman Rhapsody of Rocketman die je kippenvel bezorgt, hier laat je het zelfs met een zekere apathie op je af komen wanneer Bob Marley terugkeert naar Jamaica. Opvallend trouwens is dat zijn muziek wel héél fragmentarisch te horen is in de film. Of hoe we ook op dat vlak op onze honger bleven zitten.

Ferrari, de biografische dramafilm die gebaseerd is op het boek Enzo Ferrari: The Man, the Cars, the Races, the Machine van Brock Yates levert zeker het eerste anderhalf uur van de in totaal 2 uur en 10 minuten een onstabiele film op met minstens twee inkakmomenten. Nochtans zat Michael Mann (‘Heat’, ‘Collateral’) in de regisseursstoel en krijgen we met Adam Driver (‘Marriage Story’, ‘House of Gucci’), Penélope Cruz (‘Parallel Mothers’) en Shailene Woodley (‘Dumb Money’, ‘To Catch a Killer’) niet van de minste acteurs aan het werk te zien.

De hoop vergroten (in de twee mogelijke betekenissen hiervan). Dat probeert het nieuwstedelijk met 9,6 (een verweer), de monoloog die Stijn Devillé schreef voor Sara Vertongen. Een straffe tekst tussen slam en spoken word leverde ie af. Alleen blijkt het thema, de klimaatverandering, een pak minder urgenter dan enkele jaren geleden.

Een human interest docu. Dat is Human forever van Jonathan de Jong en Teun Toebes met in de hoofdrol dementen. Althans, dat is waar het promopraatje voor de première van start ging in de Koningin Elisabethzaal ons wou van overtuigen. In werkelijkheid is het een wat lang (80 minuten) uitgevallen activistische propagandaprent geworden die weliswaar terecht in vraag stelt of de Westerse manier om met dementen om te gaan, door ze op te sluiten en uit de samenleving te trekken, wel de juiste is.