Met de omgekeerde berg snijdt het Antwerps sociaal bewogen theater Tutti Fratelli ecologie en hoe een mogelijke apocalyps er door de klimaatverandering - ‘De wereld is een verzopen aquarel’ - en overbevolking uit zou kunnen zien als thema aan. Het minste wat je kan zeggen is dat de sociaal-artistieke werkplaats die Nico Sturm nu runt na het overlijden van bezielster Reinhilde Decleir nog steeds de vinger aan de pols houdt en meer dan ooit zowel wat de actualiteit betreft als artistiek bijzonder relevant blijft.

42,6 euro kost de VRT de Vlaming. Kunnen we vanaf nu afspreken dat de VRT telkens er geboerd, gescheten, of gekotst wordt of een uitdrukking als ‘O My God’ en ‘kapot goed’ te horen is op Ketnet dat bedrag teruggestort wordt op het rekeningnummer van ondergetekende? Want de jongerenzender van de VRT drijft steeds meer weg naar een plat commerciële zender (met behoorlijk wat verwijzingen naar tv programma’s die nog moeten uitgezonden worden o.a. op VRT 1 voelde dit Gala van de Gouden K’s gewoon te vaak aan als platte product placement) waar het niveau nihil is.

‘En heb je al zin om te gaan werken later?’ vraagt een papa aan zijn zoontje nadat ze Mr. Beam gezien hebben in de kleine zaal van hetpaleis. ‘Nee!’ klinkt het resoluut uit de mond van de jongen. ‘Dan weet je al wat je moet doen. De procedure volgen.’ antwoordde zijn vader. Inderdaad, een heel fijn beeld over het kantoorleven schetst Mr. Beam niet bepaald, wel een realistisch dat dankzij de tekst van Jonas Baeke en Lucas van der Vegt en het spel van die laatste ook een over the top grappig beeldend surrealistisch kantje krijgt. Of hoe deze voorstelling bureaucratie als een dagelijkse moderne queeste voorstelt.

“At first I was afraid, I was petrified.” Het is de zin die het best onze gevoelens beschrijft toen we van de hoofdredacteur te horen kregen dat we naar ‘Priscilla, Queen of the Desert’ gingen. We hadden immers vorig jaar deze voorstelling al gezien en toen deden de uitvoeringen van sommige liedjes de tenen behoorlijk krullen. Voor de ervaring van dit jaar gaan we echter te leen bij Aretha Franklin en dan klinkt het als: “Forever. Forever. You‘ll stay in my heart and I will love you.” om maar te zeggen hoe deze voorstelling gegroeid is. InTeam Producties weet met ‘Priscilla, Queen of the Desert’ een heerlijk fout feestje op de planken te brengen gevuld met een hele schare hits uit de jaren ’80 en ’90. De basis is het verhaal van drie drag queens op een road trip door de woestijn van Australië waarin iedereen uiteindelijk zijn ‘True Colors’ laat zien. Het geheel is overgoten met een saus van extravagante drag-outfits en afgewerkt met een royale dosis humor en woordspelingen. En als kers op de spreekwoordelijke taart, zijn er nog de geweldige prestaties van Jeroen Logghe, Brecht Callewaert en Baptiste Vuylsteke.

Zelf zou Frank Vander linden een quote uit een recensie dat hij een groots muzikant en songschrijver is, relativeren. Het past namelijk niet bij het imago dat ie zichzelf als kunstenaar en De mens aanmeet. Maar de schaduwen op de muren van Schouwburg Noord liegen nooit. Zowel links als rechts zagen we een grootse Vander linden aan het werk. En in ons oor klonk het zoals steeds heel erg goed voor iemand die zich al jarenlang profileert als dé underdog van de Vlaamse muziekindustrie. Om kort te gaan: sommige bands en artiesten ontgoochelen nooit. Frank Vander linden en de Mens behoort tot die categorie.