Waarom naar de West End gaan als de West End naar je toe komt? Dat dachten wellicht heel veel fans van Whitney Houston toen MB Presents Queen of the Night, een tributeshow die volledig in het teken staat van Whitney Houstons muziek naar het Koninklijk Circus bracht. Kijk, als aan het begin van de pauze, net nadat we het nummer waar de titel van de tourproductie naar verwijst te horen kregen, meerdere vrouwelijke fans ‘Oh yeah! Oh yeah! Oh yeah!’ zingen alsof ze een collectief orgasme beleven, dan weet je het wel. De fans gingen compleet uit hun dak. Wat. Een. Show!

Het is geen publiek geheim dat ik naar Joe luister. Weliswaar al enkele maanden niet meer naar de ‘gewone’ versie, maar naar Joe ‘80s en ‘90s. Dat komt omdat er iets scheelt met de frequentie van de ‘gewone’ op mijn DAB+ radio, het signaal genereert blijkbaar bij mij te vaak fouten zodat je om de zo veel tijd de muziek of de babbels hoort wegdeemsteren tot er niets meer te horen is. Dat het er ooit van zou komen dat ik naar de Joe Singalong Party zou trekken, stond dan ook in de sterren geschreven. Eerlijk? Dit jaar werd ik vooral over de streep getrokken omdat Tony Hadley (Spandau Ballet) optrad. Het plan was dat ik hem deze zomer in Oostende zou zien, maar dat feest ging niet door. Het festival werd last minute namelijk gecanceld. Er waren namelijk te weinig tickets verkocht.

Doodeerlijk, bloedmooi, warm en bijzonder liefdevol. Zo trapte Nathalie Meskens met MSKNS haar najaarstour af in Antwerpen, in de Arenberg waar haar concert in première mocht gaan. 7 jaar na Meskens in Motown en bijna 16 jaar nadat we haar voor het eerst live hoorden zingen tijdens een Tapijtconcert in het Kasteel van Schoten, heeft ze nu een avondvullend programma met zelf geschreven muziek. Een idee waar ze eigenlijk zestien jaar geleden al op aan het broeden was. Het minste wat je kan zeggen, is dat ze haar tijd heeft genomen om haar artistieke ei te leggen. En dat is prima, gelet op de kwaliteit die ze samen met haar fantastische band en twee backings aflevert.

Wanneer je eenmaal gebeten bent door het musical-virus, blijft je je verdere leven een zwak hebben voor dit genre. Zo ook bij maestro Dirk Brossé. Op zijn zestiende ging hij auditie doen bij Linda Lepomme, de dame die Vlaanderen leerde wat musical is, en sindsdien heeft hij zelf al veertien musicals geschreven en heel veel musicalnummers gearrangeerd en gedirigeerd. Het musicalconcert ‘Hakuna Matata’ is dan ook een kolfje naar zijn hand. Kamerorkest Prima La Musica werd voor de gelegenheid aangevuld met pianist Pietro Ramman en vocaal begeleid door Charlotte Campion, Nando Tilkin en Sepp Hendrix. Met zoveel talent verzameld op één podium en zoveel passie voor het genre, kon het niet anders dan enkele pure pareltjes opleveren. ‘Tonight’, ‘Don’t cry for me Argentina’, ‘Mijn wereld’ en ‘Send in the clowns’ waren een ware streling voor het oor.

Juli 2025 wordt een drukke festivalmaand nu Lollapalooza Berlin heeft aangekondigd om het festival te verhuizen van september naar juli. Op 12 en 13 juli 2025 zal het plaatsvinden, exact een week voor de editie in Parijs. Het moet zijn dat het aanbod aan toerende festivalacts in juni en juli gewoon een stuk interessanter is dan in augustus en september. Een trend die zich al enkele jaren lijkt af te spelen, lijkt daarmee nu ook onofficieel bevestigd. Ook 2025 wordt dus een jaar van ‘Killing your darlings’. Maar de tiende editie van Lollapalooza Berlin, die wil ook jij net als wij wellicht niet missen. En wel hierom.