“Heb ik nu echt de vrijdagavond opgeofferd om naar een stervende 11-jarige te gaan kijken? … Ja!” Het is één van de openingszinnen van Elias, het hoofdpersonage uit de nieuwste musical ‘Bucket List’ van The Singing Factory. Die ene zin vat perfect de essentie van de verhaallijn weer, maar is geen weergave voor de inhoud van dit nieuwste geesteskindje van Wanne Synnave. ‘Bucket List’ gaat over veel meer dan sterven; het gaat juist over ‘ten volle leven’ en ‘liefde’ in al haar vormen. Het is een atypische productie voor The Singing Factory omdat er geen sprake is van een groot jongerenensemble en koorpartijen. En toch zien we ook hier dat The Singing Factory een kans biedt aan de jeugd om hun musicaltalent aan te scherpen. En met resultaat: zowel de jonge Eméric Coene als de iets meer ervaren Mauro Janssens schitteren in hun rollen van de zieke Elias en diens grote broer Adam naast gevestigde waarden als Jan Schepens en Deborah De Ridder. Het resultaat is een intieme voorstelling die respect heeft voor het beladen thema, maar barst van de hoop en overgoten is met een aangename dosis humor.

Met ‘Peter Pan: Terug Naar Nimmerland’ trekt Deep Bridge volledig de kaart van de kindermusical. Waar schrijver/regisseur Stany Crets in het verleden steevast een stevige dosis humor voor volwassenen in de scripts van zijn familiemusicals wist te verwerken, is dat hier niet het geval. J.M. Barrie’s verhaal over de jongen die niet wilde opgroeien moet de allerkleinsten meenemen in een magische wereld van zwevende zeemeerminnen, een levensgrote piratenboot, kinderen die kunnen vliegen en … een ‘echte’ krokodil die over het podium kruipt. De jonge toeschouwers worden daarbij persoonlijk aangesproken door het elfje Tinkerbel en Peter Pan om mee te helpen aan de goede afloop van het verhaal. En terwijl het voor hen bij momenten best spannend kan zijn, moet je als ouder de voorstelling gewoon even uitzitten. Gelukkig zijn er de geweldige zangprestaties van Alyssa Luypaert , Lotte De Clerck en Lotte Stevens om van te genieten.

21 jaar na de roman van Lauren Weisberger en 18 jaar na de film met Meryl Streep, Anne Hathaway, Stanley Tucci, en Emily Blunt in de hoofdrollen, maakt Londen zich helemaal op om een nieuwe hitmusical die het potentieel heeft om verschillende jaren te lopen in het Dominion Theatre te omarmen, al denkt de toch wel bij momenten overdreven negatieve Britse pers daar kennelijk anders over. Al meteen wanneer we uit het podium via een lift de bekende zangeres Vanessa Williams (ook gekend om haar rollen in o.a. Ugly Betty en Desperate Housewives) zien verschijnen als de toxische hoofdredactrice Miranda Priestly van het mode-magazine Runway, en dat een laaiend enthousiast applaus oplevert van het publiek, besef je dat je geen alledaagse musicalvoorstelling aan het zien bent.

Medialane heeft met Sister Act alweer een fabuleuze musical voor elkaar gesmurft en dat vinden we best. In 2009 produceerde Joop van den Ende deze musical in Londen. Deze zomer zagen we er een nieuwe versie in het Dominion Theatre en het is die productie in een regie van Bill Buckhurst die met een volledig Nederlandse en Vlaamse cast nu door Nederland toert. De première was voor het Nieuwe Luxortheater in Rotterdam. Eerlijk? Hij is beter dan dat wat we op de West End zagen.

Vrijdag ging de nieuwe musical Vrijdag. van The Singing Factory in première in het Zuiderpershuis te Antwerpen. Thema zijn de school shootings in de VS, iets waar wij gelukkig niet mee geconfronteerd worden in Vlaanderen (mede door het verbod op wapenbezit). In plaats van brandoefeningen te houden zoals bij ons worden scholieren daar gedrild op hoe ze moeten reageren als er een of meerdere schutters een schoolgebouw binnendringen. Maar tussen protocollen volgen (de theorie) en de praktijk, wanneer er heel wat emoties naar boven komen, durft wel eens een (grote) kloof zitten. We kunnen het ons niet voorstellen maar in de VS is het de normaalste zaak van de wereld blijkbaar dat een schooldirecteur getraind is en gewapend in de gangen rondloopt.