Met Cinderella toont Junior Ballet Antwerp welke meerwaarde een puike klassieke balletvoorstelling uitvoeren heeft op locatie. Zeker als dat gebeurt in het prachtige historische kader van de Handelsbeurs in Antwerpen. Alain Honorez die tot 2012 principal was bij het toenmalige Koninklijk Ballet van Vlaanderen en het meest gekend is om zijn fenomenale vertolking van Carabosse in Marcia Haydée’s Sleeping Beauty, richtte in 2019 een junior company op voor jongeren tussen 17 en 21 jaar. Hij is er tevens artistiek directeur. Balletmeester en huischoreografe is Altea Nuñez die Alain leerde kennen bij het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. Zij was er eerste danseres. Nu toont de junior company nog tot en met 1 maart hun allereerste avondvullend sprookjesballet in een choreografie van Honorez en Nuñez op muziek van Sergei Prokofiev live gebracht door Casco Phil onder de muzikale leiding van Michiel Delanghe.

‘Bestaat Cirque du Soleil nog?’ Het was een vraag die we deze week te horen kregen toen we zeiden dat we naar Crystal, de allereerste circusvoorstelling op ijs van het Canadese gezelschap gingen. Om maar te zeggen dat velen vooral de precaire financiële situatie waarmee het wereldberoemde circus kampte door corona onthouden hebben de voorbije jaren, maar kennelijk vergeten zijn dat in die periode meer dan 3.400 medewerkers van de 5.000 ontslagen werden, en het bedrijf een doorstart kon maken na een overname. Zo’n 400 dagen was er door de pandemie niks live van het gezelschap te zien. Maar de opnames van oudere voorstellingen of delen daarvan werden wel vaak opgevraagd.

Kostelijk geamuseerd. Dat hebben de 4-plussers zich in de Kleine Zaal van hetpaleis bij Niet vallen. Officieel klinkt het dat het een dansvoorstelling is, maar er valt ook wel wat voor te zeggen dat het om circus gaat. Niet zelden zien we het trio namelijk bengelen aan staven, of zich de lucht in zwieren. En dan is er nog het komische element uiteraard, met Jacopo Buccino die het meest van al op de lachspieren werkt.

Gefantaseerde absurde vormen. Die creëren Miguel Do Vale en Sander Deckx in ON-, een beeldende inclusieve dansvoorstelling naar een concept en choreografie van Danaé Bosman die naar een knappe finale toewerkt: een prachtig duet tussen de twee.

Ontegensprekelijk bezorgt Rosas met Forêt hét hoogtepunt van het Festival d’automne in Parijs. De voorstelling die twee uur en half duurt en na de openingsuren (tussen 19 u. en 21.30 u.) plaatsvindt in het Louvre is dan ook hopeloos uitverkocht. Daar zijn verschillende redenen voor. Met maximum 500 personen ’s avonds op de eerste verdieping tussen topwerken mogen wandelen, voelt sowieso al behoorlijk exclusief aan. Je kan trouwens veel dichter dan normaal naar de Mona Lisa kijken. Maar het zijn vooral de dansers van Rosas die ervoor zorgen dat je details gaat opmerken in schilderijen. Want hun poses en dans liggen in het verlengde van de vele meesterwerken die er te zien zijn. Het resultaat is een overweldigende beleving, die je stil maakt als je naar diepmenselijke gevoelens kijkt. Maar Anne Teresa De Keersmaeker en Némo Flourent doen je ook lachen.