“Enamorada boom-boom. Boom-boom, boom-boom, boom-boom. Enamorada boom-boom. Te toca a ti, te toca a ti.” Zo klinkt het al de hele dag in ons hoofd. Al die vrolijkheid tussen onze oren hebben we te danken aan het heerlijke feestje dat Belle Perez gaf ter ere van haar 25 jaar als zangeres. Dat ze een van Vlaanderens mooiste stemmen heeft, wisten we al langer. Dat ze als geen ander weet hoe je een Latin feestje geeft, was ook bekend. Maar voor alle zekerheid zijn we toch naar de Lotto Arena afgezakt om dat nog eens voor u te gaan controleren. Of zoals de Fransen zeggen: “Les excuses sont faites pour s‘en servir.” Oké, als we eerlijk zijn, geven we gewoon toe dat we er maar al te graag bij wilden zijn. ’25 Jaar Hits’ kondigde zich aan als een groot feest met een schare special guests en loste de verwachtingen meer dan in. Naast een boel geweldige covers en een groot deel van haar eigen hits, bracht ze ook nog eens een gevoelig duet met Christoff, een stevige meezinger met Jeroen van der Boom, eentje met Gene Thomas en een reeks knallers met niemand minder dan Natalia. Geen wonder dat het publiek er geen genoeg van kon krijgen en luidkeels schreeuwde om meer.

Drie kinderen heeft Tourist LeMC ondertussen. De Antwerpse troubadour zit nu ook op tram vier, een lijn die hij niet kent en wellicht langs de Midas passeert, jawel die van de mechaniek. Kijk, zelfs in zo’n tekst zit al zo veel waarheid in, want vanaf je veertigste word je inderdaad vaak geconfronteerd met de eerste mankementjes van je gestel, de constructiefouten die niet meer te verbergen vallen, dat Johannes Faes er moeiteloos in slaagt om je interesse en sympathie op te wekken én vervolgens ook te behouden. Of zijn teksten allemaal authentiek zijn? Het antwoord levert ie zelf in zijn jongste theatershow waar hij ondertussen het tweede seizoen mee tourt: ja en nee.

Waarom naar de West End gaan als de West End naar je toe komt? Dat dachten wellicht heel veel fans van Whitney Houston toen MB Presents Queen of the Night, een tributeshow die volledig in het teken staat van Whitney Houstons muziek naar het Koninklijk Circus bracht. Kijk, als aan het begin van de pauze, net nadat we het nummer waar de titel van de tourproductie naar verwijst te horen kregen, meerdere vrouwelijke fans ‘Oh yeah! Oh yeah! Oh yeah!’ zingen alsof ze een collectief orgasme beleven, dan weet je het wel. De fans gingen compleet uit hun dak. Wat. Een. Show!

Het is geen publiek geheim dat ik naar Joe luister. Weliswaar al enkele maanden niet meer naar de ‘gewone’ versie, maar naar Joe ‘80s en ‘90s. Dat komt omdat er iets scheelt met de frequentie van de ‘gewone’ op mijn DAB+ radio, het signaal genereert blijkbaar bij mij te vaak fouten zodat je om de zo veel tijd de muziek of de babbels hoort wegdeemsteren tot er niets meer te horen is. Dat het er ooit van zou komen dat ik naar de Joe Singalong Party zou trekken, stond dan ook in de sterren geschreven. Eerlijk? Dit jaar werd ik vooral over de streep getrokken omdat Tony Hadley (Spandau Ballet) optrad. Het plan was dat ik hem deze zomer in Oostende zou zien, maar dat feest ging niet door. Het festival werd last minute namelijk gecanceld. Er waren namelijk te weinig tickets verkocht.

Doodeerlijk, bloedmooi, warm en bijzonder liefdevol. Zo trapte Nathalie Meskens met MSKNS haar najaarstour af in Antwerpen, in de Arenberg waar haar concert in première mocht gaan. 7 jaar na Meskens in Motown en bijna 16 jaar nadat we haar voor het eerst live hoorden zingen tijdens een Tapijtconcert in het Kasteel van Schoten, heeft ze nu een avondvullend programma met zelf geschreven muziek. Een idee waar ze eigenlijk zestien jaar geleden al op aan het broeden was. Het minste wat je kan zeggen, is dat ze haar tijd heeft genomen om haar artistieke ei te leggen. En dat is prima, gelet op de kwaliteit die ze samen met haar fantastische band en twee backings aflevert.