‘We are a bit rusty.’ Het zijn niet onze woorden, maar wel die van medewerkers van Sziget Festival 2022. Het siert hen. Ze weten het dus dat deze editie productioneel gezien niet loopt zoals je van een major festival als dit, een van de grootste op Europees vasteland, mag verwachten. De kennisvlucht, mensen die het festival heeft moeten laten gaan door de coronacrisis, heeft de ganse entertainmentsector getroffen, en dus ook Sziget Festival. Dat is knap lastig als journalist, want je zorgvuldig uitgebouwd netwerk met de jaren, kan je terug – soms van nul – proberen op te bouwen. Als je al de energie en goesting daarvoor vindt om dat te doen.

Maar liefst zeventienduizend man zakte naar de tweede festivaldag af van Nostalgie Beach Festival dit jaar. Goed voor een zo goed als gevuld Sportpaleis dus. En dat om het veertig jarig jubileum van Simple Minds mee te vieren. Onder hen zagen we backstage niemand minder dan Herman Schueremans en Walter Kestens. Het kan best zijn dat beide heren, respectievelijk afkomstig van Keerbergen en Tienen plots zin hadden om met zijn tweetjes moules frites achterover te slaan aan het zeetje, of een tomate crevette, of zoals wij patatten met tongrolletjes. Maar iets in ons zegt dat deze heren er voor zaken waren. Als ze Jim Kerr en co voldoende gemasseerd hebben, zou het dus wel eens kunnen dat de volgende afspraak van deze Schotse new wavegroep Suikerrock 2023 wordt. Terecht, want Kerr gaf zich zoals ie beloofd had 100% voor zijn eerste optreden ooit voor zover ie zich nog kon herinneren in Nieuwpoort. Alleen stond er eerder op de dag iemand die zich méér dan 100% smeet en dat was niemand minder dan Anouk ★★★★★.

Op de vijftiende Bollekesfeesten in Antwerpen bleek Cleymans & Van Geel vooral het best als coverband. Niet dat hun eigen nummers niet werkten op de Grote Markt van Antwerpen op ‘We kunnen ons redden’ na, een te persoonlijke break upsong van Van Geel waar een festivalpubliek nu eenmaal géén boodschap aan heeft en dus logischerwijze ook vollult, iets wat het duo met hun staat van dienst op voorhand moest weten. Maar de twee klonken naar het einde van hun set samen met hun band, met onder andere Florejan Verschueren op toetsen en Damian Corlazolli (waarmee Cleymans nog in Spring zat, grappend had de zanger het echter over ‘de betere jeugdreeks Johan en de Alverman’) aan gitaar, veel strakker toen ze aan het coveren sloegen.

Dé avond voor Antwerp’s finest OLIVIA en Maksim werd het tijdens de Bollekesfeesten op de Grote Markt in Antwerpen. REGI had hen namelijk naast Pauline en CAMILLE als gastartiesten gevraagd. De thuismatch voor die twee werkte duidelijk ook in hun voordeel.

Guido Belcanto zei dat ie ging komen, en hij kwam inderdaad in het OLT. Wel een uur en veertig minuten, wat lang is voor een man. Sterker nog, in het Rivierenhof bleek ie ook een perfecte weersvoorspeller. ‘Ik ga nog drie liedjes zingen en dan gaat het stoppen met regenen. Let op mijn woorden.’ klonk het net voor hij het heerlijk zomerse en toch ook wat scherpe ‘O, wat een mooie dag inzette’. En effectief, kort daarna (zelfs sneller dan ie voorspeld had) sloot de dag nog mooi af.