De verwachtingen waren vooraf erg hoog voor deze uitvoering van ‘Sweeney Todd, de bloedbarbier van Fleet Street’. Vzw Pateeke is er namelijk in geslaagd om op papier een absolute droomcast voor deze geniale musical van Stephen Sondheim bijeen te krijgen. Hans Peter Janssens speelt Sweeney Todd, An Lauwereins vertolkt de rol van Mrs. Lovett, Deborah De Ridder is de bedelares, Wim Van den Driessche geeft gestalte aan Rechter Turpin en Charlotte Campion kruipt in de huid van zingende nachtegaal Johanna. Het was dus afwachten of ze onze verwachtingen ook werkelijk konden inlossen… Het verdict: ze overtroffen die zelfs. Deze productie van ‘Sweeney Todd’ is een absolute must voor elke musicalliefhebber in Vlaanderen. Het gebeurt niet vaak dat we bij Concertnews.be verlegen zitten om kritiek op een voorstelling, maar dit was zo’n zeldzaam moment. De puzzel paste en het was twee uur lang genieten van knappe acteerprestaties, zang van de hoogste kwaliteit en de heerlijke complexiteit van de muziek van Sondheim die dankzij meesterlijke arrangementen van Pol Vanfleteren ook met een kleine live-band volledig tot zijn recht kwam.

Theater Elckerlyc in Antwerpen was voor de gelegenheid volgelopen met prinsjes, prinsesjes en hun lakeien die kwamen kijken hoe Helle Vanderheyden zich als een vlinder mocht ontpoppen van de slonzige Assepoester tot de prinses van het bal. Met ‘Assepoester’ bracht Deep Bridge een entertainende familiemusical die een eigen twist gaf aan een eeuwenoud sprookje. Assepoester werd hier niet gepest door twee boze stiefzusters, maar had hier één vervelende stiefzus Fien en een geschifte, maar best wel aardige stiefbroer Titus. Jasmine Jaspers mocht in de huid kruipen van de lichtjes getikte Fien en Laurenz Hoorelbeke zette met verve een prettig gestoorde Titus neer. Voor de kleinsten werd het een magische voorstelling vol sprookjesfiguren en een echte toverfee. Voor de al iets ouderen was het een ontspannen opvoering met heel wat humor in de dubbele bodem van Titus’ opmerkingen. Maar wat voor jong en oud hetzelfde was, was het genot om Helle Vanderheyden te horen zingen. Haar prestatie was dan ook absoluut top.

Cats, de internationale tour in het Engels, is opnieuw in het land. Twee jaar geleden kon Antwerpen er al kennis mee maken in de Kon. Elisabethzaal. Deze keer is onze hoofdstad aan de beurt. Paleis 12 kan in theateropstelling meer dan 2.000 toeschouwers verwelkomen op de tribunes en het balkon. Daarmee ligt de potentiële maximumcapaciteit van de zaal voor podiumkunsten een stuk hoger dan de meeste theaterzalen in ons land wat een troef is als je een nog steeds tot de verbeelding sprekende naam als Cats wil boeken. Jong en oud zakte dan ook massaal af naar de Heizel, klapten mee in de handen tijdens het aanstekelijke Mr. Mistoffelees (Alex Harrison), en ook dé klassieker ‘Memory’ die Jenna Lee-James als Grizabella mocht neerzetten samen met het frêle meisjesstemmetje van Grace Swaby als Jemima, feilloos haalde za haar hoge noten toen de muzikale begeleiding aanzwol, werd op stevig applaus onthaald. Maar slechts een handvol toeschouwers gaf een staande ovatie na deze musical die meer dan 110 kostuums, zo’n 100 schoenen, 150 pruiken, 3 wasmachines en 4 drogers aan materiaal nodig heeft dat samen met decor en licht vervoerd wordt in  8 trucks van 13 meter lang. Dat komt wellicht omdat deze voorstelling wel erg ‘80s en gedateerd klinkt links en rechts (Cats ging op de West End op 11 mei 1981 in première en speelde er 21 jaar). Lees: Andrew Lloydd Webber zou de zaak wat ons betreft een keer tegen het licht mogen houden, nieuwe arrangementen schrijven die meer bij de huidige tijdsgeest passen, en gewoon een paar songs vervangen door nieuwe.

In een wereld waar vooroordelen en discriminatie schering en inslag zijn, heeft Vlaanderen er een nieuwe musical bij die deze moeilijke thematiek niet uit de weg gaat. ‘Mixed Kebab de musical’ van Theater VREAK bracht in de Zwarte Zaal van het Fakkelteater het verhaal van de Turkse jongen Bram, vertolkt door Joris Kun, die stiekem verliefd werd op Kevin, gespeeld door Pieter Van Bavel. Hun liefdesgeschiedenis werd niet zomaar een romantische love story, maar kon beter omschreven worden als een heuse overlevingstocht langs een weg bezaaid met oude tradities, een afkeer van homo’s, een radicaliserende broer, vooroordelen en geloof, een gearrangeerd huwelijk en een omgeving die op haar manier probeert te overleven in een veranderende wereld. Schrijver en regisseur Nico Plinke baseerde ‘Mixed Kebab’ op de gelijknamige film van Guy Lee Thys en Amanda Kovac tekende voor de muziek. Het resultaat was een aangename voorstelling met een vrij hoog tempo in een heel rechttoe rechtaan taalgebruik en met de magische klanken van de oud die voor een typisch Turkse sfeer zorgden. De ster van de avond was, naast Joris en Pieter, de geweldige Oriana Szwarc die ons met ‘Waar droomt een vogel van’ volledig wist in te pakken.

Twee musicals van componist en tekstschrijver Stephen Sondheim staan er op dit moment in Londen geprogrammeerd: een uitmuntend Company> dat uit 1970 dateert, en Follies dat ie een jaartje later op de wereld losliet. Dominic Cooke tekende voor de regie van Follies dat in het najaar van 2017 ook te zien was in the National Theatre en wij via stream in de bioscoop recenseerden>. Opvallend is dat we toen dankzij de cameramannen en de beeldregie meer te zien kregen dan je vanuit je stoeltje live kan zien in het Olivier Theatre. Het decor bestaat immers uit een ronddraaiend plateau waarop de overblijfselen, een muur van het ooit glorieuze Weismann Theatre dat als baseline ‘Glorifying American girls’ had te zien zijn (waardoor sommige zaken buiten je gezichtsveld vallen). Ook de buitentrap in staal (die wat doet denken aan West Side Story waar Sondheim de teksten voor schreef, Leonard Bernstein nam de muziek voor zijn rekening) staat nog recht. Rechts achteraan zien we de overblijfselen van de tribunes. Veel schiet daar niet van over. Troosteloos is de aanblik dus. Dimitri Weismann (Gary Raymond) besluit om nog een keer de magie van weleer tot leven te wekken en brengt alle vrouwen die ooit voor hem schitterden samen tijdens de eerste en laatste reünie. 20 jaar nadat de laatste show in het gebouw werd opgevoerd, is het klaar voor de sloop om plaats te maken voor een parking.