Ik weet niet wat het is, maar ik vind dat Steven Spielberg het al een tijdje niet meer heeft. West Side Story, The post … het waren stuk voor stuk films waar ik verschillende keren op mijn klok keek omwille van de slappe spanningsboog, de lengte van de film en het trage vertelritme. Spielbergs films zijn gewoon ontzettend saai geworden de laatste tijd en voelen bijzonder gekunsteld aan om toch maar een zekere esthetiek te bereiken. Neem nu de scène in The Fabelmans waarin we Sammy (Gabriel LaBelle) John Ford (Gabriel LaBelle) zijn sigaar zien opsteken naar het einde van de film toe. Meermaals zien we dan een bijzonder hoge vlam als ie die sigaar aansteekt, terwijl we op de achtergrond een filmposter van Inferno zien. Spielberg trekt die scène zo lang zodat de kijker het toch maar zou doorhebben op den duur. Net door dat rekken, maakt ie van de prent die losjes gebaseerd is op zijn eigen leven een lange zit. Maar ook: hij lijkt de kijker intellectueel te onderschatten. Iets anders dat me wat tegenviel: die verwijzing naar E.T. in de fietsscène ligt er gewoon te dik op. Spielberg lijkt dus niet meer goed te kunnen doseren als je het mij vraagt.

‘It’s never too late to stop being a dick’, ‘I have holes!’ en ‘If there‘s one thing life has taught me, it‘s that there‘s always room to grow.’ zijn maar enkele van de belangrijkste quotes uit Ant-Man and the Wasp: Quantumania, de jongste Marvel superheldenfilm van Peyton Reed. Zoals we gewend zijn van Marvel is ook deze zowel grappig, cheesy als spannend. En helemaal een te gekke rit wordt het in 4DX met die fel bewegende zetels.

Dominique Deruddere levert met The Chapel een sterk psychologisch drama af. Een film waarin de 23-jarige Jennifer Rogiers (Taeke Nicolaï) het schopt tot finaliste van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano en net als de elf anderen op afzondering moet in de muziekkapel in Waterloo een week voor de finale plaatsvindt in Bozar. Daar kunnen ze o.a. het opgelegd werk instuderen. Jennifer die echter streng opgevoed is door haar moeder Sara (Ruth Becquart) komt zo voor het eerst op eigen benen te staan en wordt geconfronteerd met de demonen uit haar jeugd. De boodschap van deze film is dat de weg naar het resultaat minstens even belangrijk of zelfs belangrijker is dan het uiteindelijke eindresultaat.

Magic Mike‘s Last Dance is de film te veel uit de Magic Mike-serie. De eerste prent vonden we nog zeer goed qua scenario en spel, de XXL-versie die daarna volgde al een stuk minder. Veel heeft uiteraard dan ook te maken met de voorspelbaarheid van de prent. In deze laatste film zijn de acteerprestaties van een bedroevend niveau, en voelen de dialogen (o.a. tussen Channing Tatum en Salma Hayek Pinault) vooral bijzonder cringe aan. Je merkt gewoon ook dat het initieel niet de bedoeling was dat deze film zou uitkomen in de cinema, maar op een streamingplatform gezwierd zou worden. Dat hadden de makers beter ook gedaan.

4,1 op 10 geven de bezoekers van Kinepolis aan Knock at the cabin, de Amerikaanse psychologische mystery/horrorfilm van  M. Night Shyamalan. Die schreef niet alleen het script. Hij regisseerde de prent ook die de mosterd ging halen bij de roman The Cabin at the End of the World van Paul G. Tremblay.