Dat een voorstelling live meemaken zo veel sterker binnen komt dan een live stream, bewezen Silke Huysmans en Hannes Dereere met Pleasant Island. Deze voorstelling zagen we namelijk tijdens de tweede coronalockdown op VRT NU. Hoewel we die inhoudelijk bijzonder sterk vonden, kwam de beeldvoering van de stream en het kijken hoe camera’s uiteindelijk twee schermen registeren niet helemaal over.

Het komt zelden voor dat ik na een toneelstuk naar de mengtafel ga en de vraag stel om even de rolverdeling te kunnen inkijken van het script. Bij De reuzendoder van Ernest Hemingway in een regie van Thomas Janssens was dat het geval. Een gans stuk was ik er namelijk verkeerdelijk van overtuigd dat Ikram Aoulad en Dahlia Pessemiers-Benamar aan de ene kant en Katelijne Verbeke en Eliza Stuyck aan de andere kant elk dezelfde vrouw van Hemingway speelden. Daarnaast dacht ik ook dat Eliza een dubbelrol speelde, naast de laatste muze van de schrijver ook diens dochter (Gregory) omdat ze in een aantal scènes ‘papa’ zegt. Toen ik die bladzijde kon inkijken werkte dat dus verhelderend. De reuzendoder van Ernest Hemingway gaat dan ook over de drankverslaving van de schrijver en welke toxische invloed dat op zijn relaties had. Vooral het spel tussen Van Bauwel (Hemingway) en Aoulad (Mary) is dan heerlijk giftig en zeer genietbaar. Reden waarom we de hulp inriepen van de mengtafel na het stuk, is dat de expositie van deze voorstelling bijzonder kort is waardoor het niet altijd duidelijk is wie welke rol speelt. Dat is meteen ook onze belangrijkste kritiek. Want het stuk zelf is absoluut de moeite als je van uitgepuurde tekst en spel houdt op een minimalistisch gehouden scène.

Klauw! heet de jongste voorstelling voor 8-plussers van Hanneke Paauwe. Die ging in deStudio in première. De productie gaat over leren omgaan met je angsten. Want wat blijkt, zelf de angst is angstig. Verlatingsangst: ‘Ne me quitte pas.’, ‘Laat me niet alleen.’ daaraan lijdt ze en ook voelt ze zich alleen wegens niet geliefd.

Met ‘Zeg aan de kinderen dat wij niet deugen’, een bloedmooie verfijnde en intense voorstelling, zwaait Guy Cassiers af bij het Toneelhuis nadat ie er 16 jaar artistiek directeur was. Hij doet dat door zijn liefde voor de taal andermaal te verklaren. Verschillende romans bewerkte hij in zijn carrière voor het theater. Marcel Proust, Jeroen Brouwers (Bezonken rood, dat ontegensprekelijk tot een van zijn allerbeste werken gerekend kan worden), J. Bernlef (een al even aangrijpend Hersenschimmen maakte hij dat we in 2006 in deSingel zagen waarmee hij toen al bewees meesterlijk te zijn in het afscheid nemen, toen deed ie dat namelijk van het ro theater), Robert Musil, Philippe Claudel, Joseph Conrad en Elfriede Jelinek zijn enkele auteurs die hij onder andere onder handen nam.

We kunnen helaas niet vermelden dat er geen enkele knuffel gewond was geraakt tijdens het stuk  ‘Boy’ van TEATERi en de Roovers. Zelfs een goede, ouderwetse rol Ducttape kon de schade niet herstellen die Vanja Maria Godée en Jeroen Van der Ven in het vuur van de emotie wisten toe te brengen aan de personificatie van dokter Money. Maar eerlijk gezegd: hij had het wel verdiend. De vernieling van de pluche beer illustreerde perfect wat zich in de gevoelswereld van de personages afspeelde. Het werken met knuffels en poppen die de verschillende personages representeren, helpt om het complexe verhaal van David Reimer begrijpelijk vorm te geven.