6 nominaties voor de Oscars heeft Tár op zak. De film die Todd Field schreef en regisseerde over de fictieve lesbische componiste en dirigente Lydia Tár gaat over machtsmisbruik. Die komt uiteindelijk aan het licht (hoewel er ook een bewerkte video over haar viraal gaat zodat ook fake news een thema is dat deze prent aanboort) en zal de ondergang van de vrouw inluiden. Tár is onder andere genomineerd voor de Oscar voor beste film, beste regie, beste originele script, beste cinematografie, beste montage, en beste actrice (Cate Blanchett). Wat ons betreft is Cate Blanchett de gedoodverfde winnaar. Met een Golden Globe op zak en een Critics Choice Award die haar acteerprestatie in deze film terecht beloonden, heeft ze de beste kaarten in handen om de Oscar ook daadwerkelijk te winnen.

Operation Fortune van Guy Ritchie is een wat fletse voorspelbare en flauwe spionage actiekomedie geworden. Zo’n prent die je over je heen laat komen en uitzit maar verder niet zo bijzonder is.

De Zundays in de Zillion. Zo speciaal waren die nu ook weer niet blijkt als je Babylon van regisseur Damien Chazelle die de film ook schreef, gezien hebt. Jazeker, in deze prent zien we decadente feestjes waar er seks in alle vormen bedreven wordt, van anale seks over plasseks, met bondage, sm, en dwergen, maar als je die scènes afzet ten opzichte van de ganse duur van de film, Babylon duurt drie uur en 8 minuten, kan je bezwaarlijk stellen dat het een extreme fysieke prent is waar Gaspar Noé bijvoorbeeld om gekend is. Neen, Chazelle vaart met zijn epische dramedy een koers die vooral lijkt op één grote stijloefening. Er zijn massa scènes, er is een link naar het horrorgenre met maffiabaas James McKay (Tobey Maguire), een misdaadfilm à la Scorsese maar even goed zie je er ook elementen van de musicalfilm in, zo wordt er duidelijk verwezen naar ‘Singing in the rain’, en van de romcom.

Een immens mooie feministische film over anders zijn. Dat is het Frans-Italiaanse drama L‘immensità van regisseur Emanuele Crialese met in de hoofdrollen Penélope Cruz, Luana Giuliani en Vincenzo Amato.

Als een ode aan de onbekende soldaat én als een grote verontschuldiging naar de Senegalese bevolking toe om de vele Senegalezen die vaak tegen hun wil verplicht werden om zich aan te sluiten bij het Franse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog (en later ook tijdens de tweede). Soldaten die niet meer terugkeerden en verscheurde families achterlieten in hun moederland. Zo leest Tirailleurs, het oorlogsdrama van Mathieu Vadepied met niemand minder dan Omar Sy (Lupin) in de hoofdrol.