Het komt zelden voor dat je er als recensent een andere mening op nahoudt dan het publiek en dus behoorlijk afwijkt in je eindconclusie met hoe de meerderheid van de toeschouwers een voorstelling ervaren heeft. Het is ook zo’n moment dat je een tijd in dubio bent tussen volgen wat er in je notities staat of het publiek volgen. Voor Emisfero van het Italiaanse Magdaclan Circo blijven we bij ons eerste gevoel. De show is ons té chaotisch, komt tamelijk laat op dreef, de spanningsboog is daardoor niet optimaal, en de moeilijkheidsgraad van de acts is eerder beperkt (op het cyr wheel en de vrouw die met een musketon in haar haar heeft en zo de nok in gehesen wordt waar ze rondtolt na). De groep wil wel poëzie in de voorstelling steken, maar slaagt daar maar gedeeltelijk in. Dat komt omdat er in deze in the round-opstelling altijd wel een stuk van de scenografie verloren gaat voor een deel van de toeschouwers.

Een volledige staande ovatie. Dat kreeg Circus I love you op de Zomer van Antwerpen met I love you two, hun jongste voorstelling die in mei dit jaar in première ging en ondertussen ook bij ons hopeloos uitverkocht is. Terecht, want daar waar we nog wat groeipotentieel zagen op artistiek vlak voor het gezelschap (in 2019 zagen we hen ook bij Zomer van Antwerpen aan het werk), stellen we vast dat dit tweede deel waarin ze de liefde voor het circusvak uiten, sterker is dan het eerste. In deze productie zien we drie duo’s aan het werk die telkens op het einde elkaar een liefdevolle knuffel geven. Verfrissende passie voor hun werk en onderling vertrouwen zorgen ervoor dat het publiek zich moeiteloos laat meeslepen.

In ‘Corteo’ combineert Cirque du Soleil de fantasie van het theater met de magie van het circus. De Lotto Arena wordt de droomruimte tussen hemel en aarde waarin clown Mauro zijn eigen begrafenisstoet kan zien, terugblikt op de mooie momenten uit zijn verleden en door engelen zijn vleugels aangemeten krijgt. Theatrale elementen zoals zwevende engelen en clowns die ondersteboven wandelen in de lucht werden door regisseur Daniele Finzi Pasca verweven met een hele schare topacts uit het circus tot een totaalspektakel dat gedragen wordt door de muziek van Philippe Leduc en Maria Bonzanigo. Waar je het ene moment kan lachen met de capriolen van een paar golfende clowns, zit je enkele minuten later vol verwondering en spanning te kijken naar een geweldig sterk staaltje lichaamscontrole en kracht tijdens een paaldansact waar de paal vrij boven het podium zweeft. Stoere kerels vormen de trapezes die gracieuze acrobates door de lucht gooien alsof het niets is. En net wanneer je denkt dat je adem gaat stokken van de spanning, is er de ontspannende, muzikale wedstrijd tussen de vioolspelende clown en de fluitende spreekstalmeester. In de klassieke circustraditie brengt ‘Corteo’ de lach en de traan, de spanning en de ontspanning. En dat alles wordt nog eens netjes verpakt in de sprookjesachtige traditie van Cirque du Soleil en de fantastische kostuums van designer Dominique Lemieux.

Een staande ovatie. Dat kreeg Sono Io (Ik ben het), waarvan Frank Van Laecke de eindregie voor zijn rekening nam, in hetpaleis. Toch wel opmerkelijk omdat de voorstelling op zich qua acrobatie bijzonder mager uitvalt. Dat camoufleren Danny en zijn zoon, Pepijn Ronaldo door simpele acts als moeilijk voor te stellen en moeilijke als eenvoudig (zoals een simpele handstand, bijvoorbeeld op de badrand). Uiteindelijk is het vooral het bijzonder emotionele en tijdloze narratief, eerder dan de circustechnieken die we te zien krijgen, dat moeiteloos onder de huid kruipt.

25 jaar komt Cirque du Soleil ondertussen naar Londen, naar de magische Royal Albert Hall, die een circusvoorstelling als deze nog nét die extra grandeur meegeven omdat ze plaatsvindt in een venue met een gi-gan-ti-sche culturele geschiedenis. The Beatles en The Rolling Stones stonden hier samen op de affiche wat maar twee keer in de carrière van die bands gebeurd is. Adele nam er haar bijzonder populaire live dvd op. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het ganse gebouw ademt gewoon klasse én cultuur uit. De voorbije kwarteeuw kwamen er maar liefst 3,5 miljoen toeschouwers naar de meest iconische zaal van Londen om er een Cirque du Soleil-show te zien. Luzia, dat in april 2016 in première ging, is Cirque du Soleils 38ste originele show sinds 1984. Het is een opwindend feest waarin de Canadese wereldspeler toont dat het blijft vernieuwen.