Met de Efteling Sprookjesmusical de Gelaarsde Kat onderstreept Efteling Theaterproducties nogmaals zijn oerdegelijke vakkennis. Heerlijk is het dan ook om tussen de gekende en makkelijke titels van prinsessen- en prinsenmusicals die allerhande producenten de voorbije jaren op ons afvuurden ein-de-lijk nog eens een sprookje in musicalvorm voorgeschoteld te krijgen dat minder evident is om op het toneel te brengen. Een sprookje dat we de afgelopen tien jaar ook niet of nauwelijks in programmabrochures opgenomen zagen. Vreemd is dat vermits het in de Gelaarsde Kat gaat over een onmogelijke liefde tussen molenaarszoon Bas (gespeeld door Jeroen C. – wat een toeval – Moolenaar in een wat kleurloze underdogrol) en prinses Tessa (een oogverblindende Nienke Latten). Het wordt tijd dat ze trouwt, vindt haar vader Koning Christiaan van den Eersten – de tweede (een hilarische Dick Cohen die maar liefst drie rollen voor zijn rekening neemt in deze productie: naast die van de koning speelt hij ook die van het kattenvrouwtje en die van molenaar Toon). En dus maakt de koning zich klaar voor een mannendefilé waar onder andere Lord Whisky van Lochness en de Sultan van Couscous op afkomen. Maar Tessa is niet overtuigd. In ‘Trouwen?’ verzet ze zich zelfs tegen het idee om tegen haar zin uitgehuwelijkt te worden: ‘Ik wil een man juist trouwen vanuit liefde’ klinkt het.

4 jaar geleden stond Doornroosje al in de Stadsschouwburg in Antwerpen. Toen was het een coproductie van Music Hall en Van Hoorne Entertainment. Dit jaar gaat de Nederlandse musicalproducent in zee met het Vlaamse Deep Bridge om deze musical in Antwerpen, Hasselt en Gent te plaatsen. In beide producties speelt Thomas Van Goethem de rol van prins. Mocht ie als prins ‘grensoverschrijdend’ gedrag vertonen door ongevraagd Anne Van Opstal als Doornroosje op de mond te kussen 4 jaar geleden, dan mag hij dat nu nog eens dunnetjes overdoen maar dan met Tinne Oltmans. De voorstelling, met nieuw decor, voelt weliswaar qua kledij, decor en props wel erg budgetvriendelijk en reisbaar aan. De kracht zit ‘m dan ook in de tekstadaptatie van Thomas Janssens die deze Doornroosje voldoende zelfhumor geeft, knipogen naar het genre en de actualiteit. Daarnaast zitten er enkele verdomd goede songs in deze voorstelling.

Met Berberio brengt Zonzo Compagnie een tijdloos frisse muziektheatervoorstelling rond de Italiaanse componist Luciano Berio en diens vrouw en muze Cathy Berberian. Het resultaat is een zeer leuke afwisselende voorstelling voor 6-plussers geworden die meermaals in interactie met de kids gaat, sterke visuals en video van de hand van regisseuse Letizia Renzini toont, en een geweldige blend van geluidjes laat horen die over gaan in toon en muziek, waarbij onomatopeeën uitgeroepen worden tot een soort van gesproken stripverhaal onder andere. Tenslotte is er ook de kakafonie aan verschillende fragmenten die sopraan Lore Binon, fluitiste Caroline Peeters, harpiste Anouk Sturtewagen en alviolist Kris Hellemans laten horen terwijl ze kriskras op de tribunes komen spelen.

HetPaleis is 20 en viert dat met een herneming van Sunjata, de leeuwenkoning van Mali, een musical die ondertussen al weer 11 jaar oud is maar nog steeds werkt. De interactie met het publiek (een choreografioe wordt samen uitgevoerd), de taalhumor (‘Ei. Jak. Het is eigenlijk meer een buffel dan een jak.’ , ‘ze is een takkenwijf.’ wanneer ze het over een houtsprokelaarster hebben, enz.), verwijzingen naar bestaande liedjes (‘Is dat dan geen dochtertje waard?’ op de tonen van Nieuwjaarke Zoete en ‘Hij komt mijn lieve goede kind’ op die van het gekende Sinterklaasliedje), de opzwepende ritmes, de eclectische muziek van wereldmuziek (trombone, sax, bongo’s, percussie, gitaren) tot rock waarbij Pieter Embrechts instond voor de teksten en samen met Wawadadakwa de muziek componeerde, de onafgebroken rijmelarij (‘Wij zijn de helden die de buffel velden.’, ‘Deze buit wordt mijn bruid’ enz.), een hilarische scène waarbij twee mannen en een vrouw (Pieter Embrechts, Bert Huysentruyt en Leen Diependaele) verkleed als oude vrouwtjes met een handtas in de hand ‘Wij zijn drie tovenaressen’ zingen, de knipogen naar het theatergenre (‘Misschien moeten we ons voorstellen. Want uiteindelijk is het een voorstelling.’ zeggen de jagers), Kabouter Plop en niet in het minst die naar musical (‘Zing het jongen. Het is uiteindelijk een musical.’) werkt tien jaar nadat de voorstelling de Musicalprijs van 2007 in de wacht sleepte nog altijd. De Musicalprijzen mogen ondertussen dan wel een stille dood gestorven zijn, het epische verhaal van Sunjata en het ontstaan van Mali gelukkig niet.

Een in vele opzichten vernieuwende musical. Dat levert regisseur Frank Van Laecke af met Disney’s The Little Mermaid. Niet in het minst op vlak van adembenemende kledij die van de hand is van Cocky Van Huijkelom en die zich moeiteloos kan meten met Cirque du Soleilkwaliteit. Ook op technisch vlak is de productie erg modern. Zo zien we Ariel de pauze in vliegen over het publiek (er komt ook een vleugje luchtacrobatie aan te pas met het ensemble ook), zijn er fonteinen in het podium verwerkt, is er een onwaarschijnlijk straffe onweersscène met echte regen waarbij de boot van prins Erik op het podium simultaan vergaat in combinatie met de visuals op het grote ledscherm achteraan – een knap huwelijk van Prismax, Painting with light en Pixelscreen is dat – worden er bellen het publiek in geblazen en is er confetti bij ‘Diep in de zee’. Maar ook inhoudelijk heeft de regisseur deze Disneyklassieker aan de huidige tijd durven updaten. Zo huwelijkt koning Triton zijn jongste dochter Ariel niet uit aan prins Erik: “Mijn zegen? Ariel kan zelf wel beslissen.” klinkt het dan ook beslist uit de mond van Hans Peter Janssens. The Little Mermaid is dan ook een coming of age verhaal van een meisje dat volwassen wordt, die het meermin zijn wil inruilen voor een leven tussen de mensen, die haar dromen achterna gaat, haar hart laat spreken ook al is er ‘verboden’ liefde in het spel. Ze voelt zich ook niet passen tussen al de rest. Prins Erik is dan weer van zijn kant op zoek naar een meisje dat zorgeloos en bruisend is als de zee...