‘Gimme more Emma Moore!’, dat wilden we uitschreeuwen na een fantastische matineevoorstelling van Matilda the musical in Londen. De musical staat al bijna 6 jaar non stop geprogrammeerd in het Cambridge Theatre en weet nog steeds volle zalen te trekken. Niet meer dan terecht want de musical naar het boek van Roald Dahl, dat alweer dateert van 1988, heeft nog niets aan kracht verloren. Een zeer straf podium waarbij decorelementen uit het podium komen, denken we maar aan de lessenaars bijvoorbeeld, een sterke kindercast met Emma Moore die als Matilda de voorstelling weet te dragen, Halle Cassell die haar beste vriendin Lavender mag spelen, en tevens moeite heeft om bij de start van het tweede bedrijf niet te veel van het verhaal te verklappen, Archie Durrant als de snoeper Bruce die tevens op het einde zijn grappige dansmoves laat zien, en straffe wat uitvergrote volwassenrollen voor Tom Edden en Marianne Benedict als Mr. En Mrs. Wormwood die van kitsch houden, tekenen we onder andere op. Slechterik van dienst is David Shannon die een vrouwenrol mag spelen, die van Miss Trunchbull. Zij vindt dat kinderen ‘maggots’ zijn en straft ze op haar manier: in ‘the chokey’. Gina Beck (Miss Honey) mag van haar kant de leerkracht spelen die het goed voor heeft met kinderen en aantoont dat je kinderen ook kan opvoeden door ze liefdevol, respectvol en met geduld te behandelen. Daarmee gaat ze lijnrecht in tegen Miss Trunchbull die dat wil bereiken via ijzeren discipline, harde straffen en door angst te zaaien.

Muziektheater out of the box op een erg originele manier gebracht, dat doet ‘The only way is up’ van Boris Van Severen en Jonas Vermeulen. Elk staan ze achter een dj booth, bespelen de synths, bas- of elektrische gitaar en zingen ze in 6 delen (subtiel aangebracht via een rode spot die bijkomend aangaat telkens een nieuw hoofdstuk aangeboord wordt) over het leven van 4 hoofdpersonages: Astormouse die droomt van een ruimtereis met een meisje, de Chief die carrière maakt omdat die al in pole position kon starten via zijn afkomst, The New Boy die in zijn jeugd het omgaan met vrouwen bekijkt volgens het 4 F’s principe: ‘Find them, Feed them, Fuck them, Forget them’ en tenslotte is er cat-man die het allemaal rustig aan doet en last heeft van keuzestress in het leven.

Tot 6 augustus meert de musicalversie ‘Footloose’ van de gelijknamige film uit 1984 in het Kursaal van Oostende aan. Een Britse reisvriendelijke productie is het die niet al te gek veel decors en props meezeult. De acteurs zijn tevens de muzikanten van dienst wat ook een slok op de borrel scheelt op vlak van cast en crew. Enkele dagen na de Oostendse première blijkt de voorstelling nog te kampen met enkele productionele uitdagingen. Bij het betreden van de zaal zagen we dat er technische problemen waren met de schermen (die nog het Barco bureaublad toonden), kende het eerste deel enkele nummers die werden overstemd door gigantische ruis die maar niet verdween, en zaten er tot diep in deel twee lichtfouten (met o.a. een niet belichte Gareth Gates en Laura Sillett).

20 jaar nadat de musicalafdeling van het Koninklijk Ballet van Vlaanderen Jekyll an Hyde bracht in de Stadsschouwburg van Antwerpen, een Europese première was dat, speelt de musical opnieuw in onze stad. In 1997 kende de originele musical met muziek van Frank Wildhorn naar een verhaal van Leslie Bricusse dat gebaseerd is op ‘Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde’ van de Schotse romanschrijver Robert Louis Stevenson uit 1886 zijn première op Broadway. Voor de theaterbewerking stonden Frank Wildhorn en Steve Cuden in. Het is de vzw MinTh - Nieuw MuziekTheater Brasschaat - die professionals samenbrengt met liefhebbers die een semi-professionele voorstelling op redelijk hoog niveau brengt. Deborah De Ridder, An Lauwereins (tevens meter van de vzw) en Koen Crucke tekenden alledrie voor een rol als respectievelijk de prostituee Lucy, de dubbelrol Lady Beaconsfield/Guinevere en Sir Danvers. Glenn Desmedt neemt de titelrol van Jekyll en zijn donkere alter ego Hyde voor zijn rekening. In het najaar tourt de voorstelling en neemt Hans Peter Janssens (net als in 1997 bij het KBVV) twee voorstellingen de hoofdrol voor zijn rekening. Ildiko Van Dijck die de rol van Jekylls verloofde Emma speelt en zingt, en in 2014 met grote onderscheiding voor zang afstudeerde aan het Conservatorium in Antwerpen, is wellicht dé revelatie van deze voorstelling.

Chaska Pouwels en Tommie Thie namen als jonge Nala en jonge Simba afscheid van de musical The Lion King in Nederland. En op wat een knappe manier deden ze dat! De musical hangt zeker in het eerste deel af van hun acteer- en zangprestaties vermits zij de ontluikende liefde tussen de twee leeuwtjes moeten spelen en één van de grote hits mogen zingen uit de show: ‘Dan ben ik de baas van het land’. Maar misschien nog crucialer is de rol voor de jonge Simba die zijn vriendinnetje in gevaar brengt door in de verboden zone te komen, daar waar de hyena’s en Scar regeren: het olifantenkerkhof. Beide kinderen spelen op een zeer sterke en naturelle manier dat het zonde is dat ze wettelijk niet meer voorstellingen mogen spelen dan voorzien. Opvallende vaststelling van The Lion King, die al sinds 1997 een succes is en onafgebroken speelt in New York, ook een succesvolle run kent in Londen, en nu in Scheveningen voor de tweede keer op de affiche staat nadat de musical er in 2004 voor het eerst werd opgevoerd, is dat die vooral de muzikale kaart trekt van de Afrikaanse melodieën, meerstemmige zang en ritmes. Een van de weinige songs die zo goed als onaangeroerd bleef in vergelijking met de tekenfilm is ‘Hakuna Matata’, gezongen door twee Antwerpenaren, in het opgepoetst Antwerps dialect: Steve Beirnaert als Timon en Kobe Van Herwegen als Pumbaa. De overbekende melodie van de ballad ‘Voel je hoe de liefde groeit’ wordt in het tweede bedrijf echter naar de achtergrond geplaatst en de Afrikaanse sound naar de voorgrond.