Dit najaar verschijnt er een nieuw album van Bart Peeters, dat heet ‘de kat zat op de krant’, wat meteen het beste is wat dat ding kan overkomen naast je patatten erop schillen. Ergens lazen we op het net dat die plaat in volle coronaperiode geschreven is, maar toch positief zou zijn. Het moet zijn dat ze in Boechout een andere definitie hebben van ‘positief’. ‘Brombeer’, de nieuwe single, is een goedgezind nummer over slechtgezind zijn, in ‘Winterdip’ klinkt het hoopvol ‘Vandaag gaat het heel wat beter, morgen komt het goed’, ‘Genstertje’ gaat over hoe kleine oorzaakjes grote gevolgen kunnen hebben zoals je dochter die niet meer met je wil joggen omdat je haar niet meer kan bijhouden en je gevraagd wordt ‘wanneer ga je met pensioen?’ En de cover ‘Je nam je jas’ (naar ‘Porqué te vas’ van Jeanette), die de singer-songwriter als eerste toegift op het Lokerse publiek los liet, is zelfs een break up-song.

Toen aangekondigd werd dat Geike terug naar het moederschip keerde vorig jaar, was de aanleiding daarvoor een indoortour rond The Magnificent Tree. Op 29 juli was het dan weer een kwarteeuw geleden dat de band met Sint-Niklase roots ‘A New Stereophonic Sound Spectacular‘ uitbracht. Je zou dan denken als muziekliefhebber dat de band stevig zou putten uit die twee albums (die eerste was immers initieel ook de reden voor Alex om Luka ongenadig aan de kant te schuiven) op de Lokerse Feesten. Niet dus. Jackie Cane, Vinegar & Salt en Mad about you bracht de band uit The Magnificent Tree, en welgeteld 1 song: 2Wicky uit ‘A New Stereophonic Sound Spectacular‘ dat de band in 1999 tijdens hun eerste optreden op de Lokerse Feesten ook gespeeld heeft. Er moest dus vooral een nieuw album gepromoot worden: ‘Hidden stories’ dat het niet al te best doet qua verkoopcijfers. En zoals steeds op een festival liet nieuw materiaal het publiek al even koud als het dezer dagen tegen elven wordt tijdens deze kwakkelzomer op een festivalterrein. Net als onze zomer kwakkelde ook het concert van Hooverphonic overigens. En dat is nu eens geen kwakkel.

Ons eerste optreden van Black Box Revelation in openlucht dat we ons herinneren was aan de abdij van Hemiksem op het ongeëvenaarde Casa Blanca-festival 12 jaren geleden. Toen bestond de band live uit twee leden: Jan Paternoster aan de gitaar en Dries Van Dijck op drums. Het duo is nu met Jasper Morel op synths, electro, extra gitaar en beatring op het podium een trio sinds het ontstaan van hun vijfde plaat ‘Tattooed smiles’. En de bezielers van de band zijn geen jonkies meer. Ondertussen is Paternoster meneer De Roo en papa geworden.  Of dat er mee te maken heeft (het vaderschap maakt een man al snel minder scherp, schurend en snerpend) of onze met de jaren vervormde herinnering aan dat concert in Hemiksem, laten we in het midden. Feit is dat Black Box Revelation behoorlijk laid back overkwam in Leuven, zeker tijdens de eerste 40 minuten van het optreden. We misten daar punch, peper in hun gat, dat we wél in het tweede deel gelukkig te horen kregen. Ook qua attitude bleef het allemaal braafjes. Twaalf jaar geleden zagen we Jan nog op het drumstel gaan staan naar het einde toe. Nu zag je een band dat dat soort zotternijen en live waaghalzerij kennelijk ontgroeid is. Jammer. Kortom deze band kan wel wat extra vuur en attitude gebruiken. De remedie? Zich laten ‘ontvaderen’, terug in het repetitiekot, of vier maal daags tijdens de maaltijd en voor het slapen een sjot onder hun kont en wat (bijkomend) peper in hun gat.

‘Werchter Parklife is niet geschikt voor kinderen’ klonk het uit de mond van Nele Bigaré, het hoofd marketing en communicatie van Live Nation België naar aanleiding van een klacht van een mama die het schandalig vond dat ze de volle pot moest betalen voor een ticket om haar zes maanden oude baby mee te mogen nemen naar het concert van De Mens en Ruben Block eerder deze maand. Om die verklaring moesten wij eens hartelijk lachen. Temeer omdat haar eigen medewerkster Lotte D. in april vorig jaar haar Facebookomslagfoto veranderd had. Daarin zien we hoe Lottes peuter in de backstage van Rock Werchter haar hand tegen een spandoek van het festival houdt. Die foto is door verschillende collega’s van Live Nation Belgium overigens – terecht – geliket omdat die schattig is. In het commentaar lezen we ‘Toch iemand die Rock Werchter recht houd (sic.)’. Het is alweer pijnlijk vaststellen hoe tactloos en toch ook wel een beetje wereldvreemd die reactie van Bigaré is waar we dan ook eens hartelijk om hebben moeten lachen. Uiteraard is die kritiek van die muziekfan terecht en haar analyse correct dat Live Nation winst maken voorop stelt. Het is maar een kleine moeite om er een mouw aan te passen en die baby een kortingtarief te gunnen. Maar neen, customer centricity daar heeft deze marketing en communicatieverantwoordelijke kennelijk nog nooit van gehoord. En als ze dat wél deed, dan passen ze die alvast de afgelopen decennia niet of nauwelijks toe bij Live Nation Belgium. Triest, zeer triest is dat. Al een geluk dat Leuven Air wél geschikt is voor kinderen. Sterker nog, speciaal voor die kampioenen, mama’s, papa’s, plusmama’s en -papa’s, oma’s en opa’s, nonkel en tantes boekte het niemand minder dan kapitein Winokio.

Oh what a night! En neen het was niet enkel ladies night op Leuven Air. Het Bevrijdingsfeestje van Tom Van Damme, de zoon van epidemioloog mag dan wel geannuleerd zijn deze zomer, Leuven kende zijn (eerste) bevrijdingsfeestje en hield dat tijdens het optreden van Kool & The Gang. De band hield zoals steeds de grootste hit voor het laatst, hier als enige bis. ‘Celebration’ werd dan ook een waar feestje. De toeschouwers die met velen waren sloegen aan het jiven aan hun tafeltjes of gooiden hun armen in de lucht dat het een lieve lust was. Kool & The Gang stond erg relaxed te musiceren al van de eerste noten en die ongedwongen sfeer straalde moeiteloos af op het publiek dat de werkweek van zich los danste.