Met ‘folklore: the long pond studio sessions’ laat Taylor Swift kijken hoe haar lockdown/coronaquarantaine album ‘folklore’ het levenslicht zag. Op 21 mei 2020 waren alle studio’s dicht. Swift en co-producenten Aaron Dessner (The National) en Jack Antonoff (Bleachers) moesten dus net als zo veel mensen plots thuiswerken. In hun geval dus apart elk in hun eigen studio partijen inspelen of inzingen. Ook voor Justin Vernon (Bon Iver) die in duet gaat met Swift op ‘exile’ was dat het geval. Op 24 juli kwam de plaat uit, de achtste voor Swift. Maar het duurde uiteindelijk tot september tot ze samen met haar co-producenten live samen in dezelfde ruimte kon spelen. In the Long Pond Studio waar de plaat ook is samengesteld.

Speciaal voor Rode Neuzendag kwamen de artiesten van de jongste editie van Liefde voor muziek terug samen om deze keer geen liedjes van elkaar te zingen maar nummers die enkele jongeren graag horen. Jongeren die allemaal hun ‘rugzakje’ met zich dragen. Wat al meteen opviel, is hoe veel er geknuffeld werd tussen de artiesten en de jongeren, en de jongeren onderling. Iets wat ook de vtm-kijkers niet ontgaan was, en wat kon rekenen op – terecht – behoorlijk wat kritiek op social media. Ook al was dit programma op voorhand opgenomen, nooit zijn de maatregelen dermate versoepeld dat zo’n losse omgang met elkaar rechtvaardigde. Er is voor zover wij weten overigens geen enkele artiest die sinds de eerste lockdown en nu een meet and greet heeft gedaan met fans om de gekende redenen.

Wat een amateurisme en afgang voor Studio 100, de wereldspeler in kinderentertainment uit ons land. Hun allereerste live stream, rond de release van het jongste album Dans van de farao van K3 kampte bijna 40 minuten lang met technische problemen. Bij de start al zaten er vaak krakgeluiden op de micro’s en viel de verbinding meermaals uit. Zelfs op het einde was dat laatste nog steeds het geval. Kobe Van Herwegen die de cd-voorstelling aan elkaar praatte werd daarvan op de hoogte gebracht en zei na het vijfde nummer ‘Vriend of vriendin (S.O.S.)’: ‘Er is soms een beetje storing. Maar dat is geen probleem. Dat lost zichzelf op.’ Niet dus. De ganse uitzending verliep kortom niet vlekkeloos zodat je je afvraagt of dat technische aspect wel voldoende gerepeteerd was maar vooral of Studio 100 niet beter had gekozen voor een fake of semi live optreden om zo’n problemen niet mee te hoeven maken. We schreven het al eerder toen we Ghost Rockers en Campus 12 in Lokeren zagen vorig jaar: er wordt te weinig (technisch) gerepeteerd door Studio 100. Ook tijdens deze showcase kon je je niet van de indruk ontdoen dat de eerste nummers als een soundcheck voelden met dat verschil dat er wel mensen al aan het kijken waren ...

Of het perceptie of realiteit is dat de 34-jarige Gentse singer-songwriter Senne Guns met Opus 3 een dijk van een solocabaretvoorstelling heeft, dat laten we u zelf graag ontdekken. Feit is dat Guns verdomd creatief uit de hoek komt. Op het ontzettend snelle tempo van Mozarts Alla Turca zingt hij over de dagelijkse stress als vader van twee dochters van negen en zes. ‘Eet uw boterhammen nu eens op. Trek daarbij nu eens geen kop.’ klinkt het onder andere bij een man die smacht naar het weekend want dan kan er ‘uitgeslapen’ worden en gaan ze samen naar de speeltuin. De weekdag ochtendrush zoals hij die bezingt is o zo herkenbaar: ‘Waar is je jas? Heb je al geplast?’ dat je het hem helemaal niet kwalijk kan nemen dat hij een nieuwe modetrend neerzet door zijn dochters enkel in kousenbroek, zonder rok naar school te sturen. Overigens, deze zomer zagen we een tienermeisje in Antwerpen met een zwarte kousenbroek rond lopen – néén het was geen legging – en enkel een wit hemd aan.

Superlatieven komen we te kort om het weergaloze optreden van Helmut Lotti in een uitverkochte Handelsbeurs te beschrijven. Lotti trad op met een nooit eerder geziene gretigheid. Bewijs daarvan is dat ie maar liefst zestien nummers op net iets meer dan een uur liet horen. Om maar te zeggen dat hij er de vaart stevig inhield. Tijdens ‘Mack the knife’ wandelde hij al het podium af om tussen podium en publiek deze klassieker van Bobby Darin uit 1958 te laten horen. Opvallend daarbij was dat ie met zijn klassieke schoenen aan even ging glijden over de vloer. Want jawel, de man die over enkele dagen 51 wordt, had duidelijk zijn dansschoenen aan, swingde met zijn lijf en schudde met zijn achterwerk. En niet alleen dat. Tijdens dit akoestisch in the round concert viel ook eens te meer op wat een dijk van een performer hij is. De Vlaamse zanger zong niet alleen zijn nummers, hij interpreteerde ze en zette ze dan ook bij momenten om in acteren. Zo ging hij bijvoorbeeld op de knieën tijdens ‘Love me’ van Elvis op ‘begging on my knees’ en deed hij een trompet na met zijn stem tijdens ‘Proud Mary’ van Creedence Clearwater Revival.