De allereerste tour van Ghost Rockers is in première gegaan. En dat er behoorlijk wat mis kan gaan tijdens een concert ondervonden Mila, Jonas, Charlie, Alex en Jimmy maar al te goed. Hun theatertechnicus Casper (een gastrol voor Lander Depoortere) bleek altijd wel erg ver te zitten (zelfs op het toilet: welke theatertechnicus doet dat nu tijdens een show?) wanneer er zich alweer een technisch probleem voordeed. Was het niet een deel van het decor (een trussing met licht) die plots naar beneden viel waardoor Jimmy  heerlijk over the top over zijn toeren kon gaan, dan ging de rookmachine plots eindeloos veel rook de ruimte in te jagen, ging de lichtshow in overdrive of viel alles uit door een kortsluiting. Of hoe er een parfum van sabotage – het nummer haalde de show weliswaar niet – rond dit optreden hing.

Piet Piraat en zijn vrienden kozen voor de Stadsschouwburg van Antwerpen als eindstop voor hun theatershow “Piet Piraat en de kleine dino”. Een herneming is dat van hun productie die in 2008 al in première ging. Kennelijk vond Studio 100 het belangrijk dat een nieuwe generatie kids dit verhaal meekreeg. Bizar, want het is lang niet de beste Piet Piraatshow - we schatten de 3D-versie met de gecreëerde onderwaterwereld in Piet Piraat en het geheim van de verzonken stad – namelijk het hoogst in.  Geweldig educatief is Piet Piraat en de kleine dino ook niet. Boeren, scheten en niezen mag de dino al volonté doen. De kinderen blijven het uitproesten ook na de zoveelste keer. Vraag is of die straks geen imitatiegedrag thuis gaan vertonen. Of hoe Piet Piraat en co ouders mogelijks straks behoorlijk wat werk bezorgt om een aantal zaken recht te zetten.

Vrouwen aan de top in “Muerto”, de nieuwste musical van Uitgezonderd.Theater! en Judas TheaterProducties die dezer dagen speelt in Theater Elckerlyc. Gevestigde waarden Anne Mie Gils, Eline De Munck en Marleen van der Loo leverden samen met de 15-jarige Fiene Zasada  geweldige prestaties in deze musical over het leven in de sloppenwijken van Bogota. Tijl Dauwe schreef een pakkend verhaal over liefde tegen een achtergrond van armoede, geweld, vlucht uit de realiteit en het probleem van kindsoldaten bij de FARC in Colombia.  Sam Verhoeven voorzag het geheel van passende muziek en wist tango, bossa-ritmes, romantiek en strijdliederen te combineren tot een afwisselend geheel.  De absolute klapper was het nummer “Geef mij mijn kind terug” dat alle allures had van een groots West End-slotnummer en ons van emotie naar adem deed snakken. Martin Michel had voor krachtige choreografieën gezorgd en regisseur James Cooke maakte handig gebruik van de volledige ruimte om knappe scènebeelden af te leveren. “Muerto” had echt alles om een absoluut geweldige musical te zijn, ware het niet dat de zang van Bert Verbeke echt zwaar ondermaats was. Jan Schepens en Lander Depoortere deden nog hun best om de zaak wat recht te trekken, maar de mannen waren overduidelijk de zwakkere schakel in deze productie.

Na het overweldigende succes van de musical “Kadanza”, bracht Studio100 dit jaar hun deel twee uit. Het moest de prequel worden op het verhaal van vorig jaar, maar met dezelfde ingrediënten: een bende enthousiaste en getalenteerde jongeren, enkele bekendere Vlamingen en liedjes uit Junior Eurosong. Maar zoals dat wel vaker het geval is, was ook deze opvolger een minder afkooksel van het origineel. De verhaallijn en de personages waren wat minder uitgewerkt, de liedjes minder bekend en ook de afwerking van de klank was van een beduidend zwakkere kwaliteit. Waar het origineel ook een erg leuke voorstelling bleek voor een iets oudere generatie, was “Kadanza Together” duidelijk gemaakt voor een erg jong publiek.

Helene Fourment was de muze die in haar tijd Pieter Paul Rubens inspireerde tot het schilderen van meesterwerken en nu ook componist Sam Verhoeven en scenarist Allard Blom bezielde tot het schrijven van een wondermooie musical. Anne Mie Gils kroop in de huid van Helene Fourment en mocht zo opnieuw bewijzen waarom zij al jaren de leading lady van de Vlaamse musicals is. Haar geweldige acteer- en zangprestatie in combinatie met een passend decor, een subtiel geschreven tekst en romantische muziek maakte dat dit nieuwste geesteskindje van Judas TheaterProducties waarlijk een “ode aan de muze” werd.