Tanztheater Wuppertal houdt de artistieke erfenis die Pina Bausch, de choreografe die ons vier jaar geleden op haar 68^ste verliet, levend. Toen zij in ’73  aan de leiding kwam van het balletgezelschap, kon zij meteen haar artistieke koers bepalen. Kenmerkend waren de theatrale elementen die ze in haar choreografieën stak. Dans en theater hoefden geen kunststromen op zich te zijn en eng naast elkaar te bestaan. Café Muller (uit 1978) op muziek van Purcell en haar versie van Le Sacre du printemps (uit 1975) op muziek van Stravinsky geven dat treffend weer.

Twee academiejaren terug werkten zes laatstejaars van P.A.R.T.S. op het materiaal Zeitung van Rosas. Die dansvoorstelling zag in 2008 het levenslicht en werd door 9 dansers gebracht. Net zoals toen tekent ook nu Alain Franco voor de live uitvoering op piano. Naast Bach kent de muzieklijst voornamelijk werken van Anton Webern en Arnold Schönberg. Nummers waarvan je via de ritmiek een duidelijke meetkundige lijnvoering kan distilleren. Niet zelden is dat die van de cirkel bij Anne Teresa De Keersmaeker.

Met Diaghilev Unbound start het nieuwe seizoen van het Ballet van Vlaanderen, met artistiek directeur Assis Carreiro en in de nieuwe structuur met de Vlaamse Opera. Het Ballet moet op zoek naar een nieuwe identiteit. Het voelt als journalist dan ook aan als komen op afgebrande heidegrond – na de hele polemiek die er rond het ontslag van de vorige artistiek directeur en het samengaan met het Antwerpse operahuis ontstond – waar het eerste groen nog schuchter uit de grond komt. Het vergt moed en een ongeziene loyaliteit  van principals om het huis trouw te blijven.

Duetten, ze staan in een dansvoorstelling vaak garant voor hoogtepunten. De gevierde Antwerpse choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui bracht 4 duetten uit bestaande creaties samen, kortte in, of breidde uit waar nodig zodat het geheel samenhangend blijft. 4D staat dus naast 4 Dimensies ook voor 4 duetten. Al is dat laatste niet helemaal correct. Tussendoor passeert namelijk ook de volledige video Valtari van Sigur Rós waardoor we eigenlijk 5 duetten te zien krijgen, waarvan 4 live.

“Jagden und Formen (Zustand 2008)” van Wolfgang Rhim en Stravinsky’s “Le sacre du printemps” zijn twee werken die heel wat gemeen hebben. Hoe verhoudt het individu zich tot de groep? zien we uitgebeeld. In beide choreografieën, waarbij Sasha Waltz in die laatste ook verwijst naar Béjart, wordt een vrouw (slacht)offer van de gemeenschap.