Twee academiejaren terug werkten zes laatstejaars van P.A.R.T.S. op het materiaal Zeitung van Rosas. Die dansvoorstelling zag in 2008 het levenslicht en werd door 9 dansers gebracht. Net zoals toen tekent ook nu Alain Franco voor de live uitvoering op piano. Naast Bach kent de muzieklijst voornamelijk werken van Anton Webern en Arnold Schönberg. Nummers waarvan je via de ritmiek een duidelijke meetkundige lijnvoering kan distilleren. Niet zelden is dat die van de cirkel bij Anne Teresa De Keersmaeker.

Met Diaghilev Unbound start het nieuwe seizoen van het Ballet van Vlaanderen, met artistiek directeur Assis Carreiro en in de nieuwe structuur met de Vlaamse Opera. Het Ballet moet op zoek naar een nieuwe identiteit. Het voelt als journalist dan ook aan als komen op afgebrande heidegrond – na de hele polemiek die er rond het ontslag van de vorige artistiek directeur en het samengaan met het Antwerpse operahuis ontstond – waar het eerste groen nog schuchter uit de grond komt. Het vergt moed en een ongeziene loyaliteit  van principals om het huis trouw te blijven.

Duetten, ze staan in een dansvoorstelling vaak garant voor hoogtepunten. De gevierde Antwerpse choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui bracht 4 duetten uit bestaande creaties samen, kortte in, of breidde uit waar nodig zodat het geheel samenhangend blijft. 4D staat dus naast 4 Dimensies ook voor 4 duetten. Al is dat laatste niet helemaal correct. Tussendoor passeert namelijk ook de volledige video Valtari van Sigur Rós waardoor we eigenlijk 5 duetten te zien krijgen, waarvan 4 live.

“Jagden und Formen (Zustand 2008)” van Wolfgang Rhim en Stravinsky’s “Le sacre du printemps” zijn twee werken die heel wat gemeen hebben. Hoe verhoudt het individu zich tot de groep? zien we uitgebeeld. In beide choreografieën, waarbij Sasha Waltz in die laatste ook verwijst naar Béjart, wordt een vrouw (slacht)offer van de gemeenschap.

Poëtisch met en duister kantje. Dat is Vortex van Compagnie Nova. In een oude elektriciteitscentrale wekt het gezelschap wind op. Ventilatoren staan opgesteld rond een cirkelvormig podium. Zij manipuleren plastic zakjes die als poppetjes aan het dansen gaan. Op de begane grond, dan weer in de lucht. Solo, pas de deux, met het ganse corps de ballet. Rustig en ingetogen, dan weer wervelend. Dirigent van het spektakel is een grote dikke man die alle dansers kansen geeft om het beste van zichzelf te tonen. Tot ie er mee ophoudt en verwoestend te keer gaat.