Raymond van het Groenewoud koos het CC van Merksem uit om na de lockdown in première te gaan met zijn jongste indoorconcertreeks ‘Glorieuze bevrijding’. Een mooier compliment kan het Antwerpse district dat muziek uitademt, denken we maar aan het Sportpaleis en de Lotto Arena, en een van de beste cultuurcentra van het Stad dat al jaren erg goed werk aflevert die alle drie op haar grondgebied staat, de plek ook waar Concertnews.be geboren werd. Dat op zich vormt allemaal beter en rijker materiaal dan alle huidige Belpopwandelingen samen, en het feit dat dé grote Raymond van het Groenewoud hier zijn tour 20-21 begon, mag ook meteen in de Belpop muziekgeschiedenisboeken opgetekend worden. De man die dit jaar 70 werd en op zijn verjaardag, tevens Valentijn, een geschenk gaf aan zijn fans in plaats van er een te ontvangen, in de vorm van een uitstekende nieuwe plaat ‘Speel’, bleek nog geen haar veranderd en surfte van funk over intimistische jazz tot zelfs even een Queeneske rock instrumental (Bierfeesten). Van het Groenewoud bewees andermaal dat ie bij de top van het Nederlandstalige lied behoort. En toegegeven, eigenlijk krijgt die man niet de erkenning die hij werkelijk verdient. Dat zit ook wat in zijn natuur, vermoeden we.

Les Âmes Perdues gaf er een lap op op het dak van het M HKA tijdens DakKan. Het trio, Isaak Duerinck (accordeon, synthesizer, zang), Ewout Lehoucq (cello, zang) en Naomi Beeldens (zang, percussie, blokfluit), grasduinde in 65 jaar Eurovisiesongfestivalgeschiedenis tijdens hun vijfenveertig minuten durend programma Eurovisionary.  De liedjes staken ze in een verrassend ander jasje terwijl de bindteksten op zijn zachtst gezegd erg creatief waren, het evenement toch ook wel wat relativeerde en zelfs bekritiseerde wegens commercieel en maar in beperkte mate de creativiteit in de showbusiness stimulerend om finaal tot de conclusie te komen dat het gewoon een guilty pleasure is. Wat Eurovisionary helemaal leuk maakte, was dat het publiek op het einde gewoon een QR code kon inscannen en kon stemmen welk nummer met de 12 punten naar huis mocht gaan en dus de bis werd. We vermoeden dat er vriendjespolitiek uit Oost-Europa in het spel was want de winnaar werd de heerlijke folky versie van Wild Dances met stevige vocale uithaal van Naomi. Wij stemden op de 10 points die naar Ding-a-dong gingen. Het is echter niet de eerste keer in de Eurovisiesongfestivalgeschiedenis dat het publiek er een andere visie op nahoudt dan de professionele jury.

Een virus teistert Londen. Veel actueler dan dat kan je het niet bedenken. Het vormt de premisse van de IMAX-sci-fi concertfilm Simulation Theory van Muse. Rond de O2 Arena blijkt de stroom buiten uitgevallen te zijn terwijl er neonlicht te zien is aan de hemel. Later blijkt dat er maar liefst vier zones in Londen gecontamineerd zijn en in quarantaine. De angst verspreidt zich dan ook over de Britse hoofdstad. En dat terwijl er kort daarvoor nog een mensenmassa naar de grote arena trok. Enkele onderzoekers met witte veiligheidskledij aan en gewapend met een zaklamp en stralingsmeter trekken de zaal in, komen in de backstagegangen en uiteindelijk ook op het middenplein waar het podium staat, de catwalk en het B-podium. Murphy (Graham Butler) komt de wet van Murphy tegen wanneer een Arcade spelconsole vanuit het podium plots opduikt. De man raakt geëlektrocuteerd wanneer hij erop wil spelen en beleeft simultaan – ‘WTF! So many people! We are caught in simulation’ - een optreden van Muse dat op diezelfde plek heeft plaatsgevonden.

Wat een crème van een artiest is Christoff! Toen de Arenazomerconcerten in verkoop gingen, mochten er maximum 400 toeschouwers op de tribune plaatsnemen van de Ghelamco Arena. Nu de maatregelen verstrengd werden door de heropflakkering van het virus moest dat aantal gehalveerd tot 200 van de Nationale Veiligheidsraad. Christoff, zijn technici en zijn nagelnieuwe band onder leiding van Sven Van den Wyngaert op toetsen – de schlagerzanger klonk jonger dan ooit tevoren wat al doet uitkijken naar zijn nieuwe album – stemden toe om dan maar liefst twee optredens op dezelfde avond te spelen zodat ze geen enkele fan moesten teleurstellen. Daarnaast kozen ze resoluut om veel meezingers in Gent te brengen en zo de toeschouwers uit de negatieve sfeer rond het coronavirus te halen. Voor zijn allereerste optreden in een voetbalstadion in ons land ooit, en wellicht ook meteen het laatste concert dit jaar, ging Christoff voluit. Daar waar andere artiesten in beperkte of akoestische bezetting aantreden in Gent, zag Christoff het duidelijk grootser. Enkel de backings liepen mee op tape. En op het podium was er zelfs vuurwerk, letterlijk en figuurlijk!

Samson en Marie traden voor het eerst op in Gent. En dat al meteen twee keer in de Ghelamco Arena. Voor het voorprogramma zorgde kabouter Plop himself die de kinderen liet weten dat Samson wel eens tegen een paddenstoel plast in het kabouterbos. Doorgaans kunnen de kabouters dat niet hebben, maar van Samson wel. 5 surfplanken zagen we op het podium die het vakantiegevoel naar boven deed komen. ‘Jullie zien er allemaal een beetje vreemd uit’ wist de kabouter die verwees naar de mondmaskertjes die zijn fans en hun papa’s en mama’s op de tribune droegen. Ook in het kabouterbos moeten ze ondertussen afstand houden tussen de kabouters, gaf hij mee, iets waar Plop toch ook een beetje blij mee is omdat ie sommige kabouters zoals Klus, met zijn flauwe moppen niet graag in de buurt heeft.