Wie dacht dat de filmreeks en tv-serie Misfit er met Misfit de finale op zat, heeft het goed mis. Misfit The Switch heet namelijk de jongste film die op het jonge publiek wordt losgelaten. De plaats, het Hoogland College, is nog steeds dezelfde. Alleen is er nu een gloednieuwe cast – verjonging noemen ze dat – en zien we enkel Djamilla terug, hier met verschillende levenswijsheden voor het nieuwe hoofdpersonage Noah (Stefania Liberakis). Het komt allemaal wat femsplainingachtig over wanneer we Djamilla te zien krijgen.

Een amusante romcom, dat is Ticket to paradise van regisseur Ol Parker (o.a. Mamma Mia! Here We Go Again) geworden. Samen met Daniel Pipski schreef ie ook het script. Zelfs al hou je niet van het genre, dan nog kan je niet ontkennen dat de cast het bijzonder goed naar zijn zin gehad heeft tijdens de opnames. En dat straalt ook gewoon af op het eindresultaat. Vooral George Clooney zit bijzonder goed in zijn rol als David. Vijf jaar is ie getrouwd geweest met Georgia (Julia Roberts). Maar voor hem voelt het aan alsof dat er 19 waren (inclusief de verwerking). Ze hebben een dochter: Lily (gespeeld door Kaitlyn Dever die je misschien kent van Dopesick,  Dear Evan Hansen en Booksmart). Zij gaat met haar beste vriendin Wren (Billie Lourd) op vakantie naar Bali net nadat ze haar rechtenstudies afgerond heeft. Maar daar wordt ze verliefd op Gede (Maxime Bouttier) die zeewier kweekt. Ze blijft er.

De winnaar van de Gouden Palm dit jaar is eindelijk te zien in de bios: Triangle of sadness van de Zweedse regisseur Ruben Östlund. Een sublieme satirische prent die er op het juiste moment komt nu de inflatie de kloof tussen arm en rijk vergroot. Want daar gaat deze zwarte komedie voornamelijk over. Dat wat er ook gezegd mag worden op modeshows bijvoorbeeld het tegendeel waar is. ‘We are equal’ zien we bijvoorbeeld geprojecteerd. Yeah, right. Triangle of sadness geeft de kijker daarvoor al mee dat vrouwelijke modellen 30% meer verdienen dan hun mannelijke collega’s. Ook de klassieke rolpatronen moeten er trouwens aan geloven in deze bijna twee uur en een half durende film.

Het is altijd wat lastig om filmkritiek te geven op een prent die als titel Speak no evil heeft. En dan zeker als het gaat om Hollanders. Een film die kwaadsprekerij veroordeelt. In deze psychologische thriller die ook kenmerken bezit van het horrorgenre en het drama, zien we namelijk Fedja van Huêt als Patrick en Karina Smulders als Karin op een tenenkrullende manier met zwaar Hollands accent Engels praten. Dat doen ze onder andere in Toscane wanneer hun personages het Deense gezin Bjorn (Morten Burian), Louise (Sidsel Siem Koch) en hun dochter Agnes (Liva Forsberg) ontmoeten. De Nederlanders nodigen daarna de Zweden bij hen thuis uit in Nederland. Lekker gezellig zou je denken, maar dat wordt het mooi niet. Echt happig waren de Zweden daar ook niet op, ook om budgettaire redenen, maar uiteindelijk kozen ze er toch voor om hen op te zoeken.

Onbegrijpelijk is het dat Freaks Out, een van de beste films die dit jaar te zien is in de bioscoop, nauwelijks gepromoot werd. Heel toevallig stootten we namelijk op deze titel toen we naar de bios gingen. De film heeft dan ook ten onrechte alle moeite van de wereld om een publiek te vinden terwijl die net een overweldigende ervaring bezorgt. Alleen al om die magistrale openingsscène moet je gaan kijken. Niet alleen om zijn magische gehalte, ook om zijn beeldvoering die dynamisch en snel is. Al gauw zal je als filmliefhebber ontdekken dat regisseur Gabriele Mainetti een bijzonder interessante blend gevonden heeft tussen een fantasyfilm, historisch drama, romantische film, oorlogsfilm, entertainmentfilm en superheldenfilm.