Exact 55 jaar oud is de musical The Sound of Music sinds 16 november. 5 Jaar geleden al brachten Albert Verlinde Entertainment en Music Hall deze evergreen naar Antwerpen. Nu staat dezelfde productie terug in de Stadsschouwburg van Antwerpen, met vergelijkbare decors, rekwisieten en kostuums maar een andere cast: de Nederlandse aangevuld met Vlaamse kinderen, Kürt Rogiers die als kapitein von Trapp zijn musicaldebuut kent en Charlotte Campion in de rol van Maria.  Campion was eerder te zien in “Assepoester, het tamelijk ware verhaal”.

De jongste Plopshow en het Sprookjesboek kwam perfect op tijd naar Antwerpen. De show draait om een sprookjesboek dat een beetje verdrietig is. Perfecte timing is dat omdat de Boekenbeurs net van start is gegaan. Storm, de boekenworm, schrijft Klus een brief. Samen zal ie met zijn vrienden naar een Grote Mensenhuis trekken – wat best een riskante onderneming is voor kabouters – om het probleem op te lossen. Lui is er dit keer niet bij, die heeft de kaboutermazelen en staat vol met rode stippen. Minstens twee weken moet ie daarom in bed blijven. De voorstelling kreeg ook lichtjes een griezelige toets toen Plop even een spook mocht spelen om het boek op te beuren. Perfecte timing van Studio 100 dus op een namiddag voor Halloween.

14 18 de spektakelmusical kende zijn tweede première in Mechelen bij de start van zijn tweede run. Nieuw zijn de veranderingen in het ensemble, het spektakelgehalte dat hier en daar werd opgedreven, minieme veranderingen aan de partituur worden ook aangestipt (zanglijnen die van unisono naar samenzang gingen of kleine veranderingen wie wat zingt). Maar het meest opvallend – naast de rol van de Generaal die vertolkt wordt door klasbak Mike Verdrengh - is de rol van Céline die gespeeld wordt door Jasmine Jaspers die bulkt van spontaniteit en spelplezier. Haar stem met die van Jonas Van Geel blendt op een magische manier. “Nooit alleen”, veruit het strafste nummer uit de score, was al een pareltje maar nu blinkt die nog feller dan ooit te voren.

Met “Evita” haalde Shakalaka! een wereldtopper naar Oostende. Het was al weer een hele tijd geleden dat we in Vlaanderen nog eens een productie van dit niveau op een podium zagen. De musical werd dan ook door een Engelse cast in de originele taal gebracht. Geen “Huil niet voor mij Argentina”, maar een onvervalst en hemels “Don’t cry for me Argentina”. En voor wie het Engels niet zo goed machtig was, waren er op schermen naast het podium ondertitels in het Nederlands en het Frans voorzien. Een ingenieus decor met oog voor detail, snelle scènewissels, de heerlijke muziek van Andrew Lloyd Webber, de scherpe teksten van Tim Rice, knappe podiumbeelden en swingende choreografieën, een groot ensemble en sterke cast maakte van deze  productie van Evita een streling voor de zintuigen. En als kers op die overheerlijke taart was er de leading lady Madalena Alberto in de rol van Eva Peron die ons tijdens “You must love me” tot tranen wist te ontroeren met haar intieme, breekbare, maar loepzuivere uitvoering.

Met een speelvlak van bijna 2 voetbalvelden groot, geweldige geluidseffecten, vuurwerk, echte paarden en auto’s, een cast van 99 personen, een rijdende tribune, levensgrote decorstukken die automatisch naar de juiste plaats rijden, videoprojecties en filmische muziek van Dirk Brossé ingespeeld door een 57 koppig orkest deed Studio 100 de term “ spektakelmusical” alle eer aan. Al deze elementen stelden regisseur Frank Van Laecke in staat om prachtige podiumbeelden op te bouwen en heel groots te denken. En naast de Vlaamse versie, is er nu ook een Engelse uitvoering van “14-18” die zeker qua casting van de hoofdrollen sterker is dan de originele versie. Deze musicalproductie mag zich dan ook meten met de grote spelers op wereldvlak. Maar elk voordeel heeft ook zijn nadeel. Tijdens het verrijden, maakt de tribune toch net te veel lawaai. En wanneer je niet binnen de eerste 15 rijen zit, zit je eigenlijk al heel ver van de spelvloer af. Soms maakte de grandeur van het geheel het ook moeilijk om de gepaste intimiteit te verkrijgen.