Wie onder andere te weten wil komen hoe de tarantella en de tango klinkt, kan daarvoor terecht bij Kapitein Winokio en zijn Zomer en Zee tournee. In kleine bezetting, samen met Mevrouw de Poes en muziekmatroos Ivanov op accordeon, bracht ie vooral liedjes uit z’n jongste plaat ‘Aan zee’ aangevuld met enkele klassiekers. De Kapitein trok voluit de kaart van de interactie (zoals bv. mee krijsen als een meeuw in ‘Meeuwenlied’, lalala meezingen in ‘Broodnodig’ of luchtblokfluit spelen in  een andere lied) met het publiek dat gewillig meedeed. Kortom: een heerlijk middagje zingen en dansen op een zeer creatieve manier werd het in de Ghelamco arena.

‘Het was de max’ klinkt het tevreden uit de mond van Peter Vanlaet na zijn allereerste optreden voor een publiek na de lockdown. Ook zijn pianist Didier De Ruytter beaamt: ‘Het deed deugd om opnieuw te mogen spelen.’ Niet dat Mama’s Jasje de voorbije weken stillag, de band speelde wel eens op een tuinfeest of een ander privé-feest links en rechts, maar dat was altijd voor slechts een handvol mensen. Nu opnieuw mogen optreden, en dat nog wel in de Ghelamco Arena voor 400 man … Je zag gewoon dat zowel de band als het publiek heel veel honger had in dit concert. Resultaat: een topoptreden waarbij zo waar de meest intimistische en doorleefde songs in deze akoestische bezetting het meest indruk maakten in deze grote arena.

Carly Rae Jepsens grootste hit dateert alweer van 8 jaar geleden: ‘Call me maybe’. De nu 34-jarige Canadese haalde toen de tweede plek in de charts bij ons. ‘Good time’ strandde op zes en sindsdien heeft de popzangeres geen noemenswaardige hits meer gescoord. Het optreden dat ze gaf in La Madeleine voelde al van bij de start aan als een geheim fanclubfeestje met dat verschil dat dit helemaal geen feestje was voor de happy few, laat staan dat het een geheime gig was. Wel had de avond alles weg van zo’n type optreden. De fans zongen de songs van begin tot einde mee, ook die uit het recentste album ‘Dedicated’ dat ze vorig jaar uitbracht. Het minste wat je kon zeggen was dat haar Belgische publiek toegewijd is. En of de Canadese dat besefte!

De grootste verrassing van het indoorseizoen daar tekent de Zweedse heavymetalband Sabaton voor. Oorspronkelijk programmeerde promoter Biebob bvba de groep in de Lotto Arena. Maar die show verkocht in no time uit. Om aan de grote vraag aan tickets te kunnen voldoen, verhuisde het concert dan ook naar de grote broer, het Sportpaleis. Daar klokten de verkochte tickets op bijna 12.000 af, bijna twee Lotto Arena’s dus. Gevolg: Sabaton speelt meteen ook hun grootste indoorshow ooit in ons land. Prikkeldraad, zandzakjes, de loop van twee kanonnen waarin de confetti zat, een tank op het podium met erg veel vlammen en pyro in verwerkt (met dank aan Dewico) schoot niet alleen veel vuurwerk de lucht in tijdens de set, de band zelf zorgde ook figuurlijk voor het vuurwerk. Het publiek klapte met plezier het ‘We will rock you‘-ritme uit afsluiter ‘Carolus Rex’ mee, maar bleef vooral ook die ‘oho‘‘s zingen uit ‘Swedish Pagans‘ bij de toegiften. Frontman Joakim Brodén wist niet wat ie aan het meemaken was en dat voor een concert op zondag. Hij toonde dan ook dat hij kippenvel had. ‘Voortreffelijk’ zo beschreef ie het Antwerpse publiek. Toegegeven, het werd voor een zondagavond een van de betere feestjes die we de afgelopen jaren hebben meegemaakt in het Sportpaleis. En toch vonden we een erg sterk Amaranthe, de band rond zangeres Elize Ryd de beste set van de avond spelen: dynamisch, voldoende afwisselend én erg goed gezongen en gespeeld.

Neen, Nick Cave kussen wanneer je hem een bos rozen bezorgde zat er niet in in de Henri le Boeufzaal van de Bozar in Brussel. ‘Ik heb een virus. Niet hét virus.’ zo stelde hij meteen iedereen al gerust verwijzend naar het coronavirus. Feit is dat de Australiër niet al te best bij stem was daardoor waardoor ie wel eens een hoge noot, zoals in ‘Avalanche’ van Leonard Cohen niet haalde. Maar ook zijn pianospel was verre van vlekkeloos. In ‘Jubilee Street’ onwaarden we bijvoorbeeld een vals akkoord.