Muziektheater Transparant waagt zich aan hedendaagse opera in Die Enführung aus dem Paradies. Na minutenlang aanschuiven aan de balie voor genodigden – iedereen leek wel genodigde op de première in Antwerpen – begon de voorstelling met enkele minuten vertraging. Een opera die gaat over een man (Steven Van Watermeulen) die in de knoop zit met zijn eigen geweten, zijn innerlijke stem. Waarom is de liefde iets exclusiefs tussen 2 personen? Waarom sluit liefde altijd een derde uit? Dat is het interessante thema dat de rode draad is in deze voorstelling. Nu voor alle duidelijkheid: Van Watermeulen speelt niet de eeuwige player, die de ene na de andere vrouw verleidt. Neen, het personage dat hij vertolkt, is werkelijk verliefd. Alleen blijkt hij moeite te hebben om zich exclusief te binden aan die ene, terwijl er zoveel andere vrouwen zijn, die ook de moeite waard zijn om beter te leren kennen, in alle mogelijke betekenissen.

“Is het een opera of muziektheater?” vraagt intendant Aviel Cahn zich na de première van Aquarius af. Heus wel een interessante denkoefening. Tijdens deze voorstelling werd immers beroep gedaan op Warre Borgmans die op basis van de theatertekst “Zelfportret” van Karel Goeyvaerts tekst toevoegde aan deze opera. Op die manier wordt de toeschouwer een blik gegund hoe de componist van het werk naar kunst keek. De rij van Fibonacci, de Gulden snede, gewoon handelen versus acteren, alles terugbrengen tot de essentie, zijn enkele zaken die aan bod komen.

Samson en Dalila haalt nergens het niveau van de voorbije opera’s die we dit seizoen al in de Vlaamse Opera zagen. Het Israëlisch- Palestijnse duo Amir Nizar Zuabi en Omri Nitzan die de regie voor hun rekening namen, durfden te weinig gedurfde keuzes maken waardoor het geheel zoutloos overkwam.

Het leek wel alsof beiden tijdens hun voorstelling over het Bijbelse verhaal van de Filistijnen en Hebreeuwen alle moeite van de wereld hebben gedaan om de controverse te vermijden.

Antwerpen houdt van Mozart zoveel is duidelijk. Bewijs daarvan is dat deze recensie compleet overbodig is. De zaak is immers uitverkocht tot de laatste stoel. U zal dus naar Gent moeten om deze productie te zien.

Je kan er prat op gaan dat een Mozartopera vaak volle zalen trekt. Zeker deze “Cosi fan tutte” (“Zo doen zij allemaal”) heeft alles in zich om een blijver te worden. Een verhaal dat nog steeds brandend actueel is met een mooie meeslepende en behoorlijk directe muziektaal.

Strijd is het hoofdthema in Tchaikovsky’s zevende opera Mazeppa. Zowel de innerlijke strijd als het gevecht met de buitenwereld, met anderen, komt ruimschoots aan bod. In deel 1 zien we alles vanuit de jeugd van Marija. Zij is verliefd op een veel oudere man Mazeppa, die een politieke vriend is van haar vader. Maar wanneer hij achter de geheime liefde komt, bekoelt de relatie tussen Marija’s vader en Mazeppa. Zeker wanneer Mazeppa ervandoor gaat met zijn dochter. Dan zint hij op wraak. Maar het verklikken van Mazeppa’s plan dat hij samen met Zweden een complot tegen de Russische tsaar smeedt, heeft het omgekeerde effect. De tsaar gelooft er niets van en sluit Marija’s vader en een aanhanger op.