Wie gehoopt had dat Tessa Young (Josephine Langford) zich helemaal bloot zou geven in After Ever Happy, komt bedrogen uit. Nope, ook in deze vierde film van de After-reeks (naar de romans van Anna Todd) ondertussen krijgen we haar borsten niet te zien terwijl we op Hardins penis na bijna alles in close up gezien hebben van het lijf van de man die aan dat personage gestalte geeft: Hero Fiennes Tiffin.

Een hilarische film die acteurs en het opportunistische hautaine filmwereldje he-le-maal in zijn hemd zet. Dat is Competencia Oficial, een Spaanse-Argentijnse die Gastón Duprat en Mariano Cohn regisseerde. De prent, voornamelijk een praatfilm, gaat over Humberto Suárez (José Luis Gómez), een miljardair die zich op het einde van zijn carrière afvraagt of hij wel iets heeft nagelaten. Zo heeft ie bijvoorbeeld wel een stichting en daar een aanzienlijk gebouw voor neergepoot maar echt actief is men daar niet. De man denkt eraan om een brug te laten bouwen die dan naar hem genoemd zou worden, die hij zou financieren en vervolgens zou schenken aan de overheid. Maar daarna volgt nog een ander idee, hij wil een film laten maken.

Science fiction, horror, western … Nope is het allemaal. Maar bovenal leest Jordan Peeles jongste langspeelfilm als een liefdesbrief voor cameralui die hun leven over hebben voor dat ene ultieme nooit eerder geschoten shot.

De enige reden waarom sommige filmrecensenten Where the crawdads sing afbreken? Wellicht omdat de prima verfilming van Delia Owens boek door Olivia Newman komaf maakt met alfamannetjes. Hier is het namelijk Chase Andrews (Harris Dickinson), een populaire kerel uit Barkley Cove, die dood teruggevonden wordt in het moeras waar Kya (Daisy Edgar-Jones die eerder schitterde in de miniserie Normal People en ook in deze prent ronduit prachtig naturel oogt en innemend speelt) niet zo ver vandaan woont. De dorpsbewoners zien in Kya de enige mogelijke schuldige. De film combineert mysterie met een portie drama, heerlijke dromerige romantiek en dat overgoten met een rechtbanksausje.

Het is een o zo romantische gedachte, dat een rechercheur in moordzaken verliefd wordt op de verdachte - een weduwe – zij ook op haar beurt op hem, en uiteindelijk besluit om een van zijn onopgehelderde zaken te worden zodat hij altijd aan haar zal denken omdat ie ’s nachts toch wakker ligt. Dat is het originele en ingenieuze uitgangspunt van Decision to leave van de Zuid-Koreaan Park Chan-Wook die voor deze prent, zijn twaalfde, in Cannes dit jaar de prijs won voor beste regie. Decision to leave wordt tevens de Zuid-Koreaanse inzending voor de Oscars volgend jaar in de categorie beste buitenlandse film.