Een véél te lange lijzige film. Dat is Ritueel van Hans Herbots geworden. Net als De behandeling, baseerde hij zijn film ook deze keer op een boek van de Britse auteur Mo Hayder die in juli vorig jaar overleed. Zelf vindt ie de prent minder donker dan zijn voorganger. In Kinepolis Antwerpen ging Ritueel in première, Herbots dacht dat het zes jaar geleden was dat De behandeling uitgebracht werd, maar de presentatrice had het juist toen ze stelde dat dat er acht waren. Het leverde even een grapje op van Geert Van Rampelberg die zich duidelijk in zijn element voelde terwijl de rest er wat gecrispeerd bij stond.

Het is dit jaar exact 40 jaar geleden dat E.T. wereldwijd in de bioscoop uitkwam. Naar aanleiding van die verjaardag is de film voor het eerst ooit in een IMAX-versie te zien. Alleen al om de waanzinnig straffe orkestrale score van John Williams, die daarvoor destijds terecht een Oscar won, haarfijn te kunnen horen, loont het de moeite om de film terug te ontdekken.

Dé topfilm van deze zomer? Da’s met stip Top Gun Maverick. Opvallend is niet alleen dat de film, een sequel van de film uit 1986 die zelfs beter is dan het origineel, de best bekeken prent van deze zomer is in ons land voor Jurassic World Dominion en Minions 2. Het waarderingscijfer van de Kinepolisbezoekerss voor deze film is – volledig terecht overigens – ook bijzonder hoog. Top Gun Maverick scoort maar liefst een 9,1 op tien terwijl Jurassic World Dominion het met véél minder moet stellen. Met 6,1 op tien krijgt het net een voldoeding en Minions 2 haalt met 6,9 op tien net geen onderscheiding.

Wie gehoopt had dat Tessa Young (Josephine Langford) zich helemaal bloot zou geven in After Ever Happy, komt bedrogen uit. Nope, ook in deze vierde film van de After-reeks (naar de romans van Anna Todd) ondertussen krijgen we haar borsten niet te zien terwijl we op Hardins penis na bijna alles in close up gezien hebben van het lijf van de man die aan dat personage gestalte geeft: Hero Fiennes Tiffin.

Een hilarische film die acteurs en het opportunistische hautaine filmwereldje he-le-maal in zijn hemd zet. Dat is Competencia Oficial, een Spaanse-Argentijnse die Gastón Duprat en Mariano Cohn regisseerde. De prent, voornamelijk een praatfilm, gaat over Humberto Suárez (José Luis Gómez), een miljardair die zich op het einde van zijn carrière afvraagt of hij wel iets heeft nagelaten. Zo heeft ie bijvoorbeeld wel een stichting en daar een aanzienlijk gebouw voor neergepoot maar echt actief is men daar niet. De man denkt eraan om een brug te laten bouwen die dan naar hem genoemd zou worden, die hij zou financieren en vervolgens zou schenken aan de overheid. Maar daarna volgt nog een ander idee, hij wil een film laten maken.