Een zwak afkooksel van Jurassic Park, dat is Beast, de survivalthriller (die bij momenten meer weg heeft van een komedie dan van een spannende film) van Baltasar Kormakur. Van zodra we actrice Iyana Halley een zwart t shirt met het logo van deze iconische film zien dragen, weten we meteen wat de regisseur wil meegeven en waarop hij zich gebaseerd heeft. Dat versterkt de déjà vu-beleving en haalt elke poging om een scène wat spannend te maken compleet onderuit.

Neen, verrassende, opwindende cinema levert To Olivia niet op. Daarvoor kleurt regisseur John Hay zijn Brits drama te veel binnen de lijntjes in. Maar een degelijke, fraaie verfilming over Roald Dahls (Hugh Bonneville) pijnlijkste periode, toen ie samen met zijn vrouw, de Hollywoodactrice Patricia Neal (Keeley Hawes) zijn dochter Olivia verloor door een hersenvliesontsteking die het gevolg was van de mazelen, is het wél. Het koppel waarvan de creativiteit in het begin van de film eindeloos lijkt, blijkt tijdens het rouwproces – erg authentiek neergezet overigens door alle spelers, er wordt trouwens over de ganse lijn zeer goed geacteerd – uit elkaar te groeien. Dahl wentelt zich in zelfmedelijden en lijdt aan een writer’s block. Olivia (Darcey Ewart) was zijn oogappel waarmee hij een betere klik had dan met zijn andere dochter Tessa (Isabella Jonsson). Dahl gaat zo ver dat hij tijdens de koffietafel alle spullen van Olivia (en ook de pop Mathilda die eigenlijk van Tessa is) in een koffer steekt. Vanaf dan moet de naam Olivia doodgezwegen worden, vindt hij. Sterk is de scène waarin ie in het midden van de winter groenten wil zaaien in de tuin. De drang om te creëren, om iets terug te doen opgroeien is er bij hem ter compensatie voor zijn verlies, wat het uiterst pijnlijk maakt voor hem. De kijker krijgt hier inzicht hoe diep Dahl dan zit met zijn emoties die hij opkropt. De omstandigheden om nieuw leven te doen ontkiemen, zijn er echter niet naar.

Een dolle rit, dat levert Bullet Train, de Amerikaanse actiekomedie van David Leitch met onder andere Brad Pitt in de hoofdrol en verrassend helemaal op het einde ook Sandra Bullock in een bijrol op. De prent is gebaseerd op de Japanse roman Maria Beetle van Kotaro Isaka. De film is ons als we het eindproduct in zijn geheel beschouwen veel te ambitieus. Er is immers zelfs een IMAX-versie te zien in de zalen. Dat gegeven is al even van de pot gerukt als de film zelf.

De beste arthouse film van het moment? Dat is wat ons betreft Mothering Sunday in een regie van Eva Husson. Alice Birch (die we kennen van de prachtige serie Normal people die qua fijngevoeligheid ook resoneert in deze film) tekende voor het scenario naar de succesvolle roman van Graham Swift.

De Duitse romantische sci-fi film Ich bin dein Mensch heeft een bijzonder interessant uitgangspunt. Alleen vonden we de uitwerking én de uitkomst tegenvallen. De prent van Maria Schrader houdt er namelijk een behoorlijk gezapig verteltempo op na. De film gaat over een archeologe, dokter Alma Felser (Maren Eggert) die zich heeft ingeschreven voor een experiment waarbij ze 3 weken zal samenleven met een robot die helemaal geprogrammeerd is naar haar wensen en ook van statistische data voorzien is wat de meerderheid van de vrouwen willen (93% houdt bijvoorbeeld van een romantisch bad nemen bij kaarslicht, rozenblaadjes, champagne en aardbeien: alleen, Alma houdt daar niét van en behoort dus tot de 7% andere vrouwen).