Een dolle rit, dat levert Bullet Train, de Amerikaanse actiekomedie van David Leitch met onder andere Brad Pitt in de hoofdrol en verrassend helemaal op het einde ook Sandra Bullock in een bijrol op. De prent is gebaseerd op de Japanse roman Maria Beetle van Kotaro Isaka. De film is ons als we het eindproduct in zijn geheel beschouwen veel te ambitieus. Er is immers zelfs een IMAX-versie te zien in de zalen. Dat gegeven is al even van de pot gerukt als de film zelf.

De beste arthouse film van het moment? Dat is wat ons betreft Mothering Sunday in een regie van Eva Husson. Alice Birch (die we kennen van de prachtige serie Normal people die qua fijngevoeligheid ook resoneert in deze film) tekende voor het scenario naar de succesvolle roman van Graham Swift.

De Duitse romantische sci-fi film Ich bin dein Mensch heeft een bijzonder interessant uitgangspunt. Alleen vonden we de uitwerking én de uitkomst tegenvallen. De prent van Maria Schrader houdt er namelijk een behoorlijk gezapig verteltempo op na. De film gaat over een archeologe, dokter Alma Felser (Maren Eggert) die zich heeft ingeschreven voor een experiment waarbij ze 3 weken zal samenleven met een robot die helemaal geprogrammeerd is naar haar wensen en ook van statistische data voorzien is wat de meerderheid van de vrouwen willen (93% houdt bijvoorbeeld van een romantisch bad nemen bij kaarslicht, rozenblaadjes, champagne en aardbeien: alleen, Alma houdt daar niét van en behoort dus tot de 7% andere vrouwen).

Het Franse drama Peter von Kant is losjes gebaseerd op The Bitter Tears of Petra von Kant, een toneelstuk uit 1971 van Rainer Werner Fassbinder. Regisseur François Ozon is daarmee aan zijn tweede prent toe die zich baseert op het werk van deze Duitse toneelschrijver. Eerder verfilmde hij in 2000 immers Water Drops on Burning Rocks naar het stuk Tropfen auf heiße Steine uit 1966. In Peter von Kant maakt hij van het hoofdpersonage een man, Peter (neergezet door Denis Ménochet) die passioneel verliefd wordt op de acteur Amir (Khalil Gharbia).

Een beeld zegt meer dan 1.000 woorden. In het geval van H4Z4RD onthouden we vooral de bedenkelijke blik die de blondine voor ons de zaal inwierp toen de aftiteling begon en het zaallicht terug aangefloept was. De Johnny-prent van Jonas Govaerts is wat van alles en niks tegelijkertijd. Komedie, actiefilm, slasherfilm en misdaadfilm met onder andere liefdesverklaringen aan Space Jam (in een scène waarin Jeroen Perceval als Carlos aan de experimentele drugs zit en begint te trippen), Jurassic Park (bij gebrek aan dino’s hier met de Achturenhond) en films als Trainspotting. Het is vooral die spreidstand die je van de ene sfeer in de andere brengt, die niet helemaal werkt.