Na Broadway, Westend en Amsterdam, ging “Shrek de musical” nu ook in Antwerpen in première.  Net als bij “Annie” ging het om de Nederlandse productie van Albert Verlinde Entertainment die in samenwerking met Music Hall werd aangepast met Vlaamse sterren als Chris Van den Durpel, Ann Van den Broeck en Sébastien De Smet in de rollen van respectievelijk Shrek, Fiona en Heer Farquaad. Ze slaagden er glansrijk in om de figuren uit de legendarische films van Dreamworks Animation tot leven te brengen op de scène. Maar we misten de spitsvondigheid en de humor die de tekenfilms zo aantrekkelijk maakten voor het volwassen publiek. Met de paasvakantie in het vooruitzicht is er duidelijk gemikt op een jongere doelgroep om de stoeltjes van de Stadsschouwburg te vullen. 

Wanneer we “muerto “gingen opzoeken in het woordenboek, vonden we: levenloos, onbezield. Maar niets kon minder waar zijn voor deze productie. Met deze musical bracht ixX Pharma een stuk op de planken dat niet alleen bruiste van jong talent, maar ze wist ook nog eens een geëngageerd verhaal te brengen. “Muerto!” deed gevestigde waarde Anne Mie Gils opnieuw schitteren in een moederrol en wist Marleen van der Loo te strikken voor het mooiste nummer uit de voorstelling: “Geef me mijn kind terug”.

Naast “The Sound of Music” is “Annie” ongetwijfeld de kerstmusical bij uitstek. Wie kent niet het aangrijpende verhaal van het arme weesje met de rosse krullen dat het hart verovert van de norse miljardair Warbucks? Drie jaar na de vorige productie, bracht Music Hall deze familiemusical opnieuw naar Antwerpen. Dit keer schitterden Mark Tijsmans, Deborah De Ridder en Maike Boerdam als Oliver Warbucks, Miss Hannigan en Grace Farrell. We kregen degelijke acteerprestaties, leuke liedjes, vrolijke dansroutines, geestige oneliners en prachtige vocale prestaties te zien en te horen. En na al die positieve energie konden we met een vrolijk gemoed het theater verlaten met in ons hoofd … “want morgen komt morgen, dus hoop ik op morgen, dan komt er een nieuwe dag”.

“Peter Pan the never ending story” had even goed ook “Hook” kunnen heten. Want in deze familievoorstelling die toch minder geschikt is voor de allerjongsten is een uitstekende Milan Van Weelden zeer aanwezig. Hij vult Vorst Nationaal met zijn krachtige stem op de tonen van Rossini’s Largo al factotum en Puccini’s Nessun Dorma.  Op vlak van visuals is deze voorstelling een pareltje geworden. Ook de kostuums die van de hand zijn van de betreurde Kaat Tilley zijn weldoordacht, en roepen een magische sfeer op of voelen erg Brits aan bij de familie Darling bijvoorbeeld. Windturbines en andere speciale effecten kunnen helaas niet verhinderen dat we niet in het verhaal meegezogen worden. Daarvoor is de show te veel een vertelling, met een te grote rol voor vertelster Kathleen Aerts. Peter Pan oogt dus nog steeds te veel als een aaneenschakeling van scènes die wat aan elkaar gepraat worden dan als een geheel waar je je als toeschouwer kan in onderdompelen.

Sinterklaas heeft een pakjesmachine. Hij stopt een tekening in de machine en datgene wat er op de tekening staat, komt uit de machine. Dat is kortweg de plot van de Grote Sinterklaasshow 2012 van Studio 100. Uiteraard loopt er behoorlijk wat mis, niemand die de handleiding van het toestel kent, ook de Hoofdpiet niet.