De voorlaatste dag van Lokerse Feesten stond in het teken van Belgische bands die afscheid nemen. Ghost Rockers deed dat een jaar te laat. The Van Jets naar ons gevoel een jaar te vroeg want ze klinken nog steeds lekker strak en weten het publiek goed te bespelen met als kers op de taart het crowdsurfen van de frontman. En Arno? Die werd 70 dit jaar en moet stilaan opletten dat ie geen karikatuur van zichzelf gaat worden. Op tijd ermee ophouden, is dan ook ons devies. The Van Jets droeg ‘Pink and Blue’ overigens op aan Arno. Want wat heeft de groep rond Johannes Verschaeve en Arno met elkaar gemeen? Inderdaad, ze komen allebei uit Oostende.

‘Dat rocken was een beetje flauw’ zegt Tinne Oltmans van Ghost Rockers op de gratis kindernamiddag van Lokerse Feesten aan haar publiek. Dat moet luider vindt ze dus maant ze de paar overgebleven fans van de jeugdserie – een blik op het grotendeels lege terrein van Lokerse Feesten oogt troosteloos - om luider ‘Rockers!’ te roepen wanneer zij ‘Ghost’ zegt. Kijk, dat het publiek wat flauw reageerde komt ook door de geluidsmix die bijna uitsluitend hoge tonen en middentonen liet horen. De bassen kwamen dus nauwelijks door waardoor je het gevoel kreeg naar een wel erg softe, vlakke show te kijken. De weergoden mochten het dan wel erg stormachtig maken op zaterdagmiddag, Studio 100 slaagde daar op het podium hoegenaamd niet in.

6 jaar duurde de break van de Britse melancholiepopband Keane. Frontman Tom Chaplin ging in die tijd even solo en bracht in 2016 ‘The Wave’ en het jaar daarop ‘Twelve Tales of Christmas’ uit. Keanes laatste album dateert alweer van 2012 met ‘Strangeland’. In september komt hun vijfde studioplaat uit: ‘Cause and effect’ waarvan de eerste single ‘The Way I Feel’ nog voor de zomer uitkwam. Op de Lokerse Feesten trok Keane vooral de best of-kaart aangevuld met een klein beetje (‘Love too much’ en ‘The way I feel’) aan nieuw materiaal. Chaplin moest zich echter stevig uit de naad werken om de Grote Kaai in Lokeren mee te krijgen, moest het applaus constant oppoken door een luider applaus te vragen met een handgebaar alsof ie ondertussen vergeten was hoe bedaard Belgen doorgaans op  concerten reageren in vergelijking met Britten. Maar met afsluiters ‘Crystal ball’ (die outro!) en ‘Sovereign light café’ kreeg ie de handen van het publiek in de finale na een concert waarin ie hard moest trekken en sleuren, moeiteloos op elkaar.

Een vluggertje daarvoor ging Merol op de Lokerse Feesten. Haar allereerste internationale show telde vijfentwintig minuten en wat vloog de tijd voorbij als een lekker potje stomende seks! Heerlijk om zien dat deze Nederlandse sensatie dé hype waard is. Vocaal zong ze Niels Destadsbader/Debladblazer/Despatader op het hoofdpodium dat enkele weken geleden nog The Last Arena op Dour Festival was, wiens stem erg gecrispeerd klonk tijdens nummers als ‘Sarah’ en die meermaals vals zong, onder andere in een nummer als ‘Vlinders in haar buik’,  gewoon naar huis.

Waarom Tomorrowland 2019 niet de verjaardagseditie beleefde waarop iedereen gehoopt had

4 jaar geleden werd Tomorrowworld, het Amerikaanse zusje van Tomorrowland dat daarna niet meer is doorgegaan in de States een ‘epic disaster’. Hevige regenval, modder, en vooral erg veel festivalgangers die aan hun lot over gelaten werden, kregen we te zien. Foto’s van meisjes die in foetushouding liggen en de nacht in openlucht doorbrengen omdat het niet anders kon, blijven tot op heden als een donkere wolk boven de editie van dat jaar hangen dat op de achtste plek staat in ‘The 10 music festival disasters’ van edmsauce.com, net na Pukkelpop 2011. De top 10 waar dus twee Belgische festivals in staan, wordt er aangevoerd door de Love Parade op 24 juli 2010 die in het Duitse Duisburg aan 21 mensen het leven kostte. 2015 was het annus horribilis voor de mensen die ook achter Tomorrowland zitten. De vijftiende editie van Tomorrowland werd dan wel geen ‘epic disaster’, veel reden om te feesten na deze editie hebben de organisatoren niét.