“Peter Pan the never ending story” had even goed ook “Hook” kunnen heten. Want in deze familievoorstelling die toch minder geschikt is voor de allerjongsten is een uitstekende Milan Van Weelden zeer aanwezig. Hij vult Vorst Nationaal met zijn krachtige stem op de tonen van Rossini’s Largo al factotum en Puccini’s Nessun Dorma.  Op vlak van visuals is deze voorstelling een pareltje geworden. Ook de kostuums die van de hand zijn van de betreurde Kaat Tilley zijn weldoordacht, en roepen een magische sfeer op of voelen erg Brits aan bij de familie Darling bijvoorbeeld. Windturbines en andere speciale effecten kunnen helaas niet verhinderen dat we niet in het verhaal meegezogen worden. Daarvoor is de show te veel een vertelling, met een te grote rol voor vertelster Kathleen Aerts. Peter Pan oogt dus nog steeds te veel als een aaneenschakeling van scènes die wat aan elkaar gepraat worden dan als een geheel waar je je als toeschouwer kan in onderdompelen.

Sinterklaas heeft een pakjesmachine. Hij stopt een tekening in de machine en datgene wat er op de tekening staat, komt uit de machine. Dat is kortweg de plot van de Grote Sinterklaasshow 2012 van Studio 100. Uiteraard loopt er behoorlijk wat mis, niemand die de handleiding van het toestel kent, ook de Hoofdpiet niet.

Er werd al lang naar uitgekeken en eindelijk was het dan zover: de première van “Ben X”. We hadden vooraf toch wel wat twijfels en bedenkingen bij dit nieuwste product van “Musical van Vlaanderen” en regisseur Frank Van Laecke. Kan je een volwaardige musical maken over autisme en pesten zonder de mensen met een belerend vingertje de zaal uit te jagen? Kan een video LED wall een klassiek decor zomaar vervangen? Het antwoord op deze vragen was een volmondig: ja! “Ben X” greep ons al vanaf de start bij de keel door een sterke enscenering, voortreffelijke acteerprestaties van Leendert De Vis en Peter Van De Velde, de prachtige stem van Jorien Zeevaart, fascinerende beelden op de decorwand en het ongelooflijk realistische en vaak harde verhaal over de invloed van pestgedrag op het leven van alle betrokkenen. We zagen een grensverleggende, moderne musical mét inhoud waarbij we letterlijk in de gedachtewereld konden kijken van het hoofdpersonage.

Na successen op Broadway en in Londen, was de musical “Unforgettable” opnieuw in originele uitvoering te gast in Antwerpen. Acteur en zanger Monroe Kent III bracht begeleid door een heerlijk jazz-trio het levensverhaal van Nat King Cole. Monroe kroop hiervoor in de huid van de Nat King Cole en zijn hulpje Sparky en vertelde aan de hand van kleine anekdotes het leven van deze legendarische zanger. Het geheel werd doorspekt met fragmenten  uit grote hits als “Route 66”, “Smile” en “When I fall in love” en … een vleugje humor.  Het werd een rustige voorstelling waarbij we konden genieten van de diepe vertelstem van Monroe Kent III, zijn warme zangstem en vooral ook van een sterke acteerprestatie. 

Na tien jaar bracht Studio 100 de musical “Robin Hood” opnieuw uit. Het was een schot in de roos. En hoewel deze show vooral voor kinderen geschreven was, beschikte hij over de kwaliteiten van een grote musical die ook door volwassenen erg gesmaakt kan worden. Jelle Cleymans en Free Souffriau schitterden als Robin Hood en Lady Marianne in een productie die het beste van musical wist te integreren: leuke dansjes, afwisselende muziek, een sterk verhaal met heel veel emotie en een prachtig decor dat de moderne technieken vakkundig wist te integreren. Je werd meegezogen in de sprookjeswereld van het Engeland uit 1105 om achteraf met een goed gevoel terug te ontwaken in 2012.