Twee nieuwe creaties kenden hun wereldpremière in de Vlaamse Opera. Die wisten ons het meest van al te bekoren. Amarant van Mrozewski en Object van Stewart. Beide choreografieën vielen in de smaak bij het premièrepubliek en ook bij ons. In Object schittert het ganse corps de ballet in een strakke lijnvoering, Amarant is dan weer poëzie ten top met een prachtig en complex duet tussen Altea Nuñez en Wim Vanlessen. Maar let u ook op de indrukwekkende Belgische Joëlle Auspert die al haar emotie legt in haar gezichtsexpressie en beweging: de radeloosheid en een “wat gebeurt er hier met mij”- expressie wanneer 4 dansers haar om een gunst lijken te vragen en haar optillen, toont ze op indrukwekkende wijze. Vooraleer het Ballet van Vlaanderen deze nieuwe werken op de toeschouwer los liet, serveerde de compagnie New Sleep van Forsythe, dat het Ballet van Vlaanderen 3 jaar geleden ook al bracht en Faun van Dawson.

Gitarist Paco Peña liet zich in de Arenberg omringen door een schare topmuzikanten die de flamenco uitademen. Met 3 waren de gitaristen, over hen zat een andere groep die de dansers ritmisch begeleiden op cajon, maracas of de Venezolaanse langwerpige Culo ‘e puya- drums die ons toch behoorlijk Afrikaans aandeden. Klopt blijkbaar ook, want al kent het instrument zijn wortels in Venezuela, toch zou het ook een link met Congo hebben. Het gezelschap liet verschillende soorten flamenco horen. Zo was er onder andere plek voor een Solea, Farucca, Alegrias en Tangos met zijn specifieke ritmes en intensiteiten.

Dertig jaar geleden richtte Édouard Lock het dansensemble La La La Human Steps op. Hoe kan je een jubileumjaar beter vieren dan met een nieuwe productie? De schijnbaar naamloze productie wordt aangekondigd als gewoonweg nieuwe productie en ging begin januari in Amsterdam in première. Lock baseerde zich op twee liefdesverhalen: Dido en Aeneas aan de ene kant en Orfeus en Eurydice aan de andere kant. Twee verhalen die naadloos op elkaar aansluiten. Eindigt Dido en Aeneas met de dood van één van de protagonisten, zo begint Orfeus en Eurydice.

Sidi Larbi Cherkaoui en Damien Jalet leveren met Babel een knappe voorstelling af die opnieuw multidisciplinair is, maar de basis blijft dans uiteraard. Verwacht u niet aan een chronologische vertelling rond het Bijbelverhaal waar God het volk straft omdat het in zijn naam een toren bouwt. Wel staan de gevolgen van die straf omdat mensen zich verspreidden over de aardbol centraal in deze voorstelling. Verschillende talen en culturen ontmoeten elkaar en schuwen de confrontatie niet met communicatie van zijn elementaire basis tot high tech-vormen als bindmiddel. Communicatie die tot misverstanden, conflict maar ook verzoening kan leiden.

Het Koninklijk Ballet Vlaanderen pakt uit met een van de meest tot de verbeelding sprekende balletvoorstellingen: “Het Zwanenmeer” van Tsjaikowski. Marcia Haydée creëerde deze versie speciaal voor het Koninklijk Ballet Vlaanderen en baseerde zich daarbij op Petipa en Ivanov. Ze ging terug naar de originele legende en koos ervoor om het verhaal en de originele muziek voor zich te laten spreken. De grootte van het ensemble, met naast de ballerina’s ook een sterke mannelijke vertegenwoordiging, en de kwaliteit van de dansers resulteerden in een krachtige vertolking die je geen moment los liet.