Heerlijk, die nieuwste Piet Piraatshow en het geheim van de verzonken stad. Een opgave als volwassene weliswaar om die 3D-bril op te houden terwijl twee meisjes links en rechts volop de luchtbellen, zeepaardjes, hartjes en nog veel meer proberen te vangen die in 3D op hen afkomen. Ze maken zich groter, gaan dan weer van links naar rechts in hun stoeltje alsof ze een videogame aan het spelen zijn. “Is da echt water?” en “Ey cool hé.” hoorden we het jongetje al achter ons tegen zijn papa zeggen wanneer de eerste zeemeeuw op ons kwam afvliegen bij het begin van de show. Studio 100 heeft na Alice in Wonderland en de Mega Mindyshow zijn  3D-animaties verder verfijnd, en creëert er een zinnenprikkelende onderwaterwereld mee die tevens knipoogt naar “Finding Nemo”.  Erg knap van het bedrijf dat zich gerust de Vlaamse Disney mag noemen. 

Meermaals fronsten we onze wenkbrauwen tijdens de première van de Producers. Want hoe ver kan je gaan in het genre parodie? Wanneer je net het tegenovergestelde bereikt van wat oorspronkelijk het doel was – een lach opwekken bij het publiek – ben je er fameus over gegaan of is je humor net te flauw. Weerzinwekkend vonden we het in carrouseldansen van het ensemble en poppen in de vorm van een groot hakenkruis. Martin Michel mag dan nog – letterlijk - een spiegel voorhouden voor het genre musical en in deze scène verwijzen naar het werk van Busby Berkeley, toch zijn er grenzen, al was het maar uit respect voor de miljoenen mensen die stierven in de Tweede Wereldoorlog. 

Het Huis Anubis eindigt met zijn allerlaatste theatershow “Het geheim van de verloren ziel” even sterk als het 4 jaar geleden begonnen was. Een sterk ultiem en spannend verhaal, met bijzonder veel humor –  Marcel (Juliann Ubbergen) en de hyperactieve Appie (Kevin Wekker) in één voorstelling: dolletjes – , een best of van songs en vriendschap als centraal thema maken deze show áf. Iris Hesseling werd in Antwerpen wegens ziekte vervangen door Nathalie De Mey wat even voor ontgoocheling zorgde bij de kinderen. Maar Hesselings afwezigheid was al snel vergeten. 

Niets dan blije gezichten en positieve commentaren bij het verlaten van de Stadsschouwburg. Het publiek had duidelijk genoten van de terugkeer van de grote André Van Duin. Aangever van dienst was de al minstens even legendarische Ron Brandsteder. De twee oude rotten lieten zich voor deze voorstelling bijstaan door Anne-Marie Jung die in Nederland haar strepen verdiende in de musicalwereld. Het werd een avondje ouderwets lachen met de typetjes van André in een revue die geheel volgens de regels van de kunst het midden hield tussen een lach en een traan, sketch en muziek. 

Kleedden Samson en Gert tijdens hun kerstshow twee jaar geleden de eigen Studio 100-stal vakkundig uit met parodieën, dan waren het dit jaar de populaire tv formats die er aan mochten geloven. Van 10 om te zien, Teleshop, SOS Piet, Boer zoekt vrouw, Man bijt hond, FC de Kampioenen, het Mooiste Moment, het weerbericht tot het reclameblok. Het moest er allemaal aan geloven. “Een flopshow” zou het worden volgens Samson die “topshow” fout herhaalde. Nochtans zat de viervoeter er niet veel naast. Alles wat zowat mis kon gaan tijdens een eerste voorstelling op tweede kerstdag, ging mis. Maar zelden zagen we dat zo professioneel, met een geut humor en improvisatie gerelativeerd worden. Heerlijk.