Zat er nu werkelijk iemand te wachten in Vlaenderen op Zeppos het Mercatorspoor, dat Douglas Boswell regisseerde naar een scenario van Wouter Van Haver? Een film die zich inspireerde op de jeugdreeks die van 1964 tot 1969 op de BRT te zien was en draaide rond Jan Stephorst die in Griekenland zijn naam Kapitein Zeppos kreeg omdat ze daar ‘Stephorst’ niet konden uitspreken? Blijkbaar dachten sommige geldschieters van wél. Maar beseft men eigenlijk dat men mikt op grootouders die in een nostalgische bui hun kleinkinderen willen meenemen naar deze film, want de kans dat hun kinderen Zeppos gekend of gezien hebben, schatten we zeer laag in.

Morbius, de jongste prent van Daniel Espinosa, is ondertussen de derde (na Venom en Venom: Let There Be Carnage) in Sony‘s Spider-Man Universe (SSU). Volgend jaar komt er een vierde aan: Kraven the Hunter, en daarna staan er nog verschillende releases op de planning. Zoals de afkorting SSU al aantoont, vinden deze superheldenfilms plaats in hetzelfde universum als dat van Spider-Man. Ook bij Morbius blijkt dat het geval tijdens de aftiteling. We zien dan onder andere net als in Spider-Man Michael Keaton opnieuw wiens personage Adrian Toomes / Vulture in de cel beland is en we zien ook wat de gevolgen zouden kunnen zijn geweest toen de multiverse even op barsten stond.

Met zijn jongste film Notre-Dame brûle laat Jean-Jacques Annaud geen al te beste kant van Frankrijk zien.  En dat is een understatement. Puur amateurisme voltrok zich op 15 april 2019 toen de Notre-Dame in Parijs in brand kwam te staan. Deze prent toont de gebeurtenissen minuut na minuut. De sterkte ervan is dat het zo realistisch in beeld gebracht werd dat je de nieuwsfeiten van die bewuste avond herbeleeft en alle emoties die daarmee gepaard gingen.

Een van de meest bevreemdende Nederlandstalige films van het jaar. Dat is Nr. 10 van regisseur Alex van Warmerdam ongetwijfeld. Daarin volgen we Günter (Tom Dewispelaere) die zijn dochter Lizzy (Frieda Barnhard) en haar vriend over de vloer krijgt. Zij meldt hem dat onderzoek heeft uitgewezen dat ze maar één long heeft en raadt haar vader aan zich ook te laten onderzoeken in het ziekenhuis. Maar daar voelt ie niets voor.

De waarschuwing voor Animals begint dat er beelden te zien zijn in de jongste film van Nabil Ben Yadir die gevoelige kijkers als choquerend kunnen ervaren, is er niet voor niets. Animals is dan ook een bijzonder rauwe en ruwe prent die vanaf de eerste seconde een zeer onrustige indruk maakt. De regisseur kiest immers niet alleen voor het vierkante 4:3 formaat, wat sowieso al beklijvend en verstikkend werkt qua cinematografie. Daarenboven zien we het verhaal in beeld gebracht met een handcamera die constant op schouderhoogte de scenes die op waargebeurde feiten gebaseerd zijn registreren en de indruk geven dat alles in een shot werd ingeblikt. Het schokkend effect van de cameravoering versterkt het realisme en dus ook de schokkende beleving van de kijker. Tijdens de homofobe moord na een lange marteling op hoofdpersonage Brahim (Soufiane Chilah), switcht de film naar een langwerpig smal smartphone beeldformaat. Die beelden maakten de acteurs zelf waardoor het realiteitsgehalte verhoogt. Helaas worden sommige merken (bv. in de auto) wazig gemaakt, wat net het realiteitsgehalte fnuikt. In een zeldzaam rustig moment (wanneer Brahim naakt in de kofferbak gegooid is en de camera secondenlang zijn hulpeloze en radeloze blik in de ogen registreert) geeft de regisseur zich bloot dat ie aan de kant van het slachtoffer staat. Animals is opgedragen aan Ihsane Jarfi die omwille van zijn geaardheid tien jaar geleden in Luik doodgemarteld werd.