Kleedden Samson en Gert tijdens hun kerstshow twee jaar geleden de eigen Studio 100-stal vakkundig uit met parodieën, dan waren het dit jaar de populaire tv formats die er aan mochten geloven. Van 10 om te zien, Teleshop, SOS Piet, Boer zoekt vrouw, Man bijt hond, FC de Kampioenen, het Mooiste Moment, het weerbericht tot het reclameblok. Het moest er allemaal aan geloven. “Een flopshow” zou het worden volgens Samson die “topshow” fout herhaalde. Nochtans zat de viervoeter er niet veel naast. Alles wat zowat mis kon gaan tijdens een eerste voorstelling op tweede kerstdag, ging mis. Maar zelden zagen we dat zo professioneel, met een geut humor en improvisatie gerelativeerd worden. Heerlijk.

Wie “Fiddler on the roof” hoort, denk spontaan aan het vrolijke “If I were a rich man”. Het is de arme melkboer Tevye uit Anatevka die er luidop van droomt om ooit eens rijk te worden.  Musical van Vlaanderen koos voor Lucas Van den Eynde om deze rol te vertolken en die bewees dat ze met die keuze overschot van gelijk hadden. Lucas droeg met zijn acteerprestatie de voorstelling en voorkwam zo dat het publiek zou inslapen bij de traagheid van de verhaallijn. 

Met de voorstelling ‘Lelies’ pakt Judas Theaterproducties uit met een sterke musical van eigen bodem. Na het succes van ‘Ganesha, een perfecte god’ hebben schrijver Allard Blom en componist Sam Verhoeven opnieuw de handen in elkaar geslagen om het toneelstuk ‘Les feluettes’ van auteur Michel Marc Bouchard om te vormen tot een Vlaamse musical. De volledige cast bestaat uit 9 mannen met o.a. Door Van Boeckel, Timo Descamps en Matthew Michel. Hans Peter Janssens kruipt na zijn glansrol als Jean Valjean in ‘Les Miserables’ opnieuw in de huid van een man die ten onrechte gevangen is genomen.

“Mieke, zing nog eens een liedje”: het is niet de beste bindtekst die de jongste Mega Mindyshow rijk is. De heldin mag dan wel 5 jaar bestaan,  haar show was een mooi voorbeeld voor een hype die er te snel kwam, en nu ondertussen al enkele jaren is gaan liggen. Achteraf zei mijn neefje die ik opgetrommeld had en tot het doelpubliek behoort dat de show wel heel lang duurde. Een uur en een kwart welgeteld. Meermaals begon ie op mijn schoot te schuifelen, opvallend op momenten dat de show een richting, een verhaal zocht. Dat is gewoon te banaal. En Gert Verhulst lijkt ondertussen de beperkingen van 3D in te zien. 

Onder het gebrom van Harley Davidsons werden genodigden verwelkomd voor de première van de Queen-musical ‘We Will Rock You’. Een mix van die-hardfans, (would be) BV’s en mediacritici bevolkten de zaal.  En waarvoor waren we hier nu allemaal aanwezig?