Prinselijk bezoek kreeg de zevende editie van The Day Before Tomorrow, het onofficiële openingsfeestje in Brasschaat voor het eerste weekend van Tomorrowland van start gaat. Prins Laurent, zijn vrouw Claire en dochter Louise kwamen even naar het park van Brasschaat. Die laatste zou fan zijn van Gers Pardoel, wat best zou kunnen: de Nederlandse rapper is niet alleen erg populair omwille van zijn muziek in Vlaanderen, maar ook als jurylid van diverse tv-programma’s, en zijn programma met Brahim op radiozender MNM. Wat ook wellicht speelt, is dat een van de recente hits van Pardoel dezelfde naam draagt als de dochter van de prins. Dan voel je je uiteraard aangesproken. De info die wij bekwamen, was iets zakelijker. Enkele collega’s van het bedrijf waar Louise op dit moment stage loopt, waren naar verluidt aanwezig in de VIP en daardoor wou ze last minute met haar ouders even afzakken naar het festival.

Kijk als een festival er op organisatorisch vlak op vooruit gaat, mag dat gezegd worden. 1 uur en 10 minuten deden we er slechts over om van de main stage van het festivalpark Werchter in Leuven te geraken met de shuttles van de Lijn. Rond kwart voor twaalf hield Bon Jovi zijn uitermate zwakke vocale prestatie voor bekeken en kortte hij dus – gelukkig – zijn set in. Om vijf voor één waren we aan het station van Leuven terwijl dat vorig jaar na Werchter Boutique nog na drieën was. Live Nation Festivals en de Lijn hebben duidelijk uit hun fouten geleerd en onze scherpe kritiek vorig jaar ter harte genomen. Fijn is dat om vast te stellen. De oplossing was dan ook simpel: busgebruikers scheiden van de rest van het publiek. Dat doe je door ze in de velden te sturen langs de buitenkanten van een parking. Vorig jaar kwam iedereen samen, fietsers, auto’s die van de parking moesten en busgebruikers: kortom het was een zootje met gigantische trechtertoestanden als gevolg. Naar verluidt heeft de Lijn 22 harmonicabussen ingezet dit jaar. Ruim voldoende om iedereen op een aanvaardbare tijdspanne naar Leuven te vervoeren, blijkt op het eerste zicht.

Er gaat geen jaar voorbij of Dour Festival krijgt negatieve media-aandacht. Is het niet omdat er alweer heel wat festivalgangers betrapt zijn met drugs (bv. in 2015 en 2017), er een drugsdode valt te betreuren (bv. 2014 en 2016), dan blijkt het festival geen veilige plek voor vrouwen (2019). Dit jaar deden er namelijk drie vrouwen op woensdag aangifte dat ze er verkracht werden. Als je dat allemaal bij elkaar optelt, stelt zich de vraag waarom een lokale overheid überhaupt nog de toestemming geeft aan zo’n festival om plaats te vinden. Ter herinnering: in 2017 besliste het Zweedse festival Bravalla om geen editie te houden in 2018 nadat er vrouwen verkracht en aangerand waren in 2017. De organisator stopte uiteindelijk met het evenement. De vraag stelt zich dan ook of Dour Festival er niet goed aan zou doen om een gelijkaardige actie te ondernemen, een duidelijk statement in te nemen door een jaartje over te slaan zodat zijn publiek even een poging kan doen om te bezinnen. Een festivalterrein en camping moet immers een veilige plek zijn voor iedereen. Het zou het festival ook ten goede kunnen komen om nog wat bij te schaven. Want wij vonden Dour Festival 2019 – we waren er op de voorlaatste dag - organisatorisch een nachtmerrie.

Kijk, als je er niet in slaagt om het themalied van de serie waarin je speelt toonvast live te brengen, dan zit je met een gigantisch probleem. Sterker nog, het wijst er duidelijk op dat de jongeren die een rol versierden voor de Ketnetserie #LikeMe om andere redenen – wellicht de looks – gecast werden dan om deze die essentieel zijn om een goede podiumproductie neer te zetten: spel, dans en zang. Afsluiter #LikeMe uit hun veertig minuten durende set klonk dan ook zo vals als een kat in Brussel. De stemmen blijken in de muziekstudio wel te blenden, maar live helemaal niet.

Tiësto bracht een eigenwijze set en wou zijn oud én bekend materiaal op de openingsavond om onverklaarbare reden niet brengen op Balaton Sound Festival. Gevolg: een deel van het publiek haakte (terecht) af. Sean Paul zegde op zaterdag last minute af wegens ziekte. Daar konden Sunnery James en Ryan Marciano van profiteren die zijn tijdslot bekwamen. Nog een wissel was er op de laatste festivaldag. DJ Snake cancelde. Alesso werd bereid gevonden om de affiche last minute te vervoegen en ineens ook de Main Stage af te sluiten. Opmerkelijk, want het was Alesso‘s verjaardag en hij had oorspronkelijk dus een dagje vakantie in zijn tourplanning ingecalculeerd.