Al lang aangekondigd en in de media al uitvoerig besproken, zijn koning Arthur en zijn ridders van de ronde tafel eindelijk in de stadsshouwburcht van Antwerpen aangekomen. De verwachtingen waren dan ook erg hoog gespannen voor deze productie van Spamalot. Stany Crets tekende voor de vertaling en de regie. De cast bestond voor het grootste deel uit komische acteurs in plaats van musicalzangers. Het zou hilarisch en absurd worden in de ware traditie van Monty Python. En toch konden we ons tijdens de pauze niet van de indruk ontdoen dat we tijdens het eerste deel  op onze honger bleven zitten en dat de show vooral gedragen werd door de diva van dienst: Ann Van den Broeck. Gelukkig kon het tweede deel wel alle  verwachtingen inlossen en mag Spamalot oprecht een geslaagde, Vlaamse uitvoering genoemd worden van “Monty Python and the Holy Grail”.

Christophe Deborsu mengt zich al langer met een cameraploeg op Vlaams grondgebied op zoek naar typisch Vlaamse verhalen. Vrijdag zagen we hem nog in actie terwijl hij interviews deed met Bekende Vlamingen op de Nacht van de Vlaamse Televisiesterren. Tijd om hetzelfde te doen en eens naar een Franstalig fenomeen te gaan: Mozart l’opéra rock bijvoorbeeld. 4 Nagenoeg uitverkochte shows gingen in Vorst Nationaal door terwijl het spektakel al in het voorjaar van vorig jaar 30000 toeschouwers naar deze zaal wist te lokken.  3 NRJ Music Awards ontving de productie vorig jaar: die van beste groep/Franse cast van het jaar, ontdekking van het jaar voor Florent Mothe als Salieri en die voor song van het jaar voor “L’assasymphonie” een samentrekking tussen assassin en symphonie.

Hoewel de Strangers al negen jaar niet meer op het podium staan, is de interesse voor hun werk nog niet verdwenen. Het bewijs: zes uitverkochte voorstellingen van “Azzek nog zou trouwe”. Wat “Mama Mia“ is voor de muziek van ABBA, is dit geesteskind van Louis Welters en Luc Verbeeck voor de liedjes van de meest legendarische Antwerpse groep. Louis en Luc hebben meer dan 60 nummers van de Strangers verwerkt in een revue die het publiek meer dan twee uur weet te entertainen met de knotsgekke typetjes van Luc Caals, Daisy Thys, An Vanderstighelen, Sam Verhoeven, Ann De Winne en Marc Fransen. Het leverde een avond goed, ouderwets vertier op met liedjes als “n Rettepetet”, “Den dopper”, “Naa moette traawe”, “’k Zen zo gere polies”, “Zot van aa” en “Schele Vanderlinden”.

Brave zielen kozen voor de gratis openluchtfilm “Zot van A” op het theaterplein op Valentijnsavond. Wie het ietsjes pikanter wou, koos voor de Arenberg. Niet om in de kleine zaal bij Luc De Vos op de schoot te kruipen, wél om naar de première van Hotel Jarretelle, een burlesque avond te gaan met “de Ludo’s” als huisorkest. Jan de Smet praatte de avond aan elkaar, speelde accordeon terwijl Stoy drumde en reikte het publiek kreetjes aan als “nu!” en “habba habba”. Die kon het dan slaken tijdens de striptease-acts zoals ze in cultuurtempels als de Moulin Rouge uitgevoerd worden en nu voor de gelegenheid dus ook in de Arenbergschouwburg. Tepellapjes (nipple tassels) zorgden ervoor dat de dames op het podium geen nipple gate beleefden.

Met “You’re nobody “ bracht Judas Theaterproducties opnieuw een bescheiden voorstelling die dit keer het midden hield tussen een komedie en een musical. De lotgevallen van drie kerels die mekaar ontmoetten in jazzcafé “De Flashback” en beslisten om samen een bandje op te richten, vormde het decor waarin een hele reeks klassiekers van “The Rat Pack” de revue passeerden. Sam Verhoeven, Frank Hoelen, Dirk Van de Merlen en Pol Vanfleteren slaagden erin om het publiek op een aangename manier te entertainen, bij de voorstelling te betrekken en tussendoor ook enkele pareltjes te laten horen zoals “What kind of fool am I”, “Mack the knife”  en “My way”.