Dansant en acrobatisch. Vals stilstaand/traag dan weer bijzonder dynamisch. Intiem, fragiel en vrouwelijk dan weer krachtig en fel. Menselijk en dierlijk. Strak lineair, zigzaggend dan weer spiraalvormig als een slang, golvende cirkels of bogen trekkend in het mulle zand of deze combinerend (wanneer we drie danseressen achter elkaar zien stappen en de achterste de plek inneemt van de voorste waarbij ze langs links een halve cirkel vormt en dit tafereel zich een aantal keer herhaalt). Contre-jour (verwijzend naar een term in de fotografie die zo veel betekent als een opname die van achter belicht wordt), de jongste dansvoorstelling voor een kwintet van vrouwen die choreograaf Alexander Vantournhout creëerde, doet stof opwaaien. Letterlijk dan.

Naar jaarlijkse gewoonte brengt Gracia Live de sprookjes van The Walt Disney Company naar de Lotto Arena in Antwerpen in Feld Entertainments ‘Disney On Ice 2022’. Heel wat kleine prinsen en prinsessen hadden zich speciaal voor deze gelegenheid uitgedost als hun favoriete sprookjespersonage. In een twee uur durende show worden ze meegenomen naar de wonderbaarlijke werelden van Ariël, Vaiana, Rapunzel, Belle, Anna en Elsa. Een cast van internationale schaatsers en schaatssters kruipt in de huid van de verschillende personages en brengt de verhalen zoals we die kennen uit de Disneyfilms. Het resultaat is een symbiose van topsport en de magie van Disney: het sierlijke van het ijsdansen versmelt met de fantastische sprookjeswerelden waarin prinsen en prinsessen, sterke vrouwen, een halfgod en een kreeft op zoek zijn naar een happy end. 

Makkelijk leesbaar dankzij zijn actueel narratief. Dat is Toumaï, de jongste creatie van Thierry Smits dat nog tot 26 februari te zien is in Sint-Joost-ten-Node. De dansvoorstelling handelt immers over hoe we de grondstoffen op aarde aan het uitputten zijn, bekritiseert massaconsumptie en breekt een lans voor het klimaat.

Met followfollow is choreograaf Koen De Preter terug bij fabuleus. Nadat hij er eerder in 2005 de jongerenproductie .White.Muted.Crash voor neerzette, ging hij dit voorjaar opnieuw op zoek naar jong talent. Uit 120 kandidaten selecteerde hij er elf tussen 13 en 21. De voorstelling die verwijst naar volgen (letterlijk en figuurlijk) of net ontvolgen, focust sterk op de jongerencultuur van vandaag. Zij die opstaan en gaan slapen met hun smartphone. Zij ook die in de jaren ’90 nog niet op deze aardbol aan het rondhossen waren, laat staan dat hun ouders er al met concrete ideeën rondliepen om ze te verwekken. Toch zijn het net die jongeren die de ninetiescultuur omarmen en zich in dito kledij hijsen. Kledij die de choreograaf (die een jaar jonger is dan ondergetekende) ook zelf droeg toen ie op de middelbare school zat.

Een van de shittiest performances die we ooit gezien hebben. Zeker in deSingel. Dat moet A divine comedy van de Weense Florentina Holzinger zijn geweest. Twee jaar geleden zagen we het potentieel van deze artieste en haar gezelschap, toen nog in de Theaterstudio van deSingel, met Tanz. Alleen werkte die voorstelling toen naar een climax toe die er niet kwam. Het lichaam van een van de vrouwelijke performers weigerde om in de lucht opgetrokken te worden terwijl ze vastgemaakt was met vleeshaken onder haar schouderbladeren. Resultaat: chaos op het podium (want aan dat scenario was kennelijk niet gedacht) en een anticlimax van jewelste voor het publiek.