11 jaar geleden won Once maar liefst 8 Tony Awards waaronder die van beste musical, beste acteur en beste script. De buskermusical die Enda Walsh schreef met de muziek en lyrics van Markéta Irglová en Glen Hansard baseerde zich op de gelijknamige film die John Carney regisseerde en in 2007 te zien was in de bioscoop. Once is daarbij de enige musical die zowel een Oscar (voor het nummer ‘Falling slowly’), een Grammy Award (voor het album), Olivier Award als Tony Award in de prijzenkast heeft staan. In de zwarte zaal van het Fakkeltheater hernam het amateurgezelschap De Speling haar succesvolle Vlaamse versie die kans maakt op het Landjuweel 2023. Dat deze musical de longlist haalde, is niet meer dan terecht.

Je zou het niet zeggen, maar de musical ‘Grease’ is al meer dan vijftig jaar oud. Jim Jacobs en Warren Casey schreven hem in de vroege jaren ’70 van de vorige eeuw. En toch loopt het opnieuw storm voor de productie die Albert Verlinde met zijn cast ten tonele brengt. Het geheim? Wat ons betreft ligt het aan de tijdloze thema’s van verliefdheid, groepsdruk, vriendschap, school en rebellerende tieners en de muziek die ondertussen in het collectieve geheugen van onze cultuur is geslopen. Wie heeft er nog nooit gehoord van ‘Summer Nights’, ‘Greased Lightnin’ en ‘You’re The One That I Want’? Toegegeven, het is soms een beetje wennen om die liedjes in het Nederlands te horen, maar Allard Blom heeft ze heel goed vertaald en ze blijven absoluut overeind. Voeg daar nog de heerlijke choreografie van Daan Wijnands aan toe en je hebt ook visueel een feestje om van te genieten. Ad van Dijk voegde links en rechts nog wat beats toe aan de arrangementen en ‘Grease’ is weer helemaal mee met zijn tijd.

Nu de bloemetjes en de bijtjes weer volop in de natuur verschijnen, komt Opus One met zijn uitvoering van ‘Spring Awakening’ op de planken. Deze musical speelt zich af in het Duitsland van het einde van de negentiende eeuw en vertelt in hoofdzaak het verhaal van wat er gebeurt als je vanwege puriteinse normen opgroeiende pubers het verhaal van die bloemetjes en bijtjes niet vertelt. Daniël Cohen zorgde voor een zeer eigentijdse vertaling van de musical uit 2006 die perfect aansluit bij het taalgebruik van de jeugd van tegenwoordig. Zelden hebben we zo vaak ‘shit’ in een musical voorbij weten komen. Regisseur Koen van Dijk trekt de moderne lijn volledig door met een uiterst minimalistisch decor en een verdomd sterke beeldtaal. Het geheel wordt verder afgewerkt met een strak lichtplan. In combinatie met een hele jeugdige cast met o.a. Arnout Bultje, Sterre Verschoor, Juul van de Laar en Josy Gruijters krijg je een hele frisse en actuele voorstelling rond thema’s als ontluikende seksualiteit, zelfdoding en abortus. Je hoeft maar naar de andere kant van de grote plas te kijken om te zien hoe eigentijds ‘Spring Awakening’ wel weer is. Of zoals de Fransen het zeggen: “l‘histoire se répète”.

Nooit was een bezoek aan de barbier zo bloedstollend als in ‘Sweeney Todd’. Het verhaal neemt je mee naar het Victoriaanse Engeland waar Sweeney Todd, gespeeld door Hans Peter Janssens, terugkeert naar Fleet Street in Londen en intrekt boven de pasteitjeszaak van Mrs Lovett, vertolkt door Simone Kleinsma. Sweeney zint op wraak voor wat hem in het verleden is aangedaan en wil daarvoor best zijn scheermes iets te dicht langs de keel van zijn klanten/slachtoffers laten glijden. Om zich van de lichamen te ontdoen, weet Mrs Lovett wel een creatieve oplossing. In een tijd van vleesschaarste zou het zonde zijn om zoveel ‘grondstoffen’ verloren te laten gaan. Een beetje geoefend pasteitjesbakker kan het ‘afval’ immers aardig recycleren tot een topproduct. Het lijkt allemaal behoorlijk donker en dat klinkt ook door in de fenomenale muziek van Stephen Sondheim, maar tegelijk wordt het door Hans Peter en Simone zo goed gespeeld dat het lugubere ook een komisch randje krijgt. De musical ‘Sweeney Todd’ van MediaLane Theater balanceert voortdurend op de rand van horror, humor en romantiek. Zowel in spel, verhaal, zang als muziek word je meegetrokken tussen afkeer, absurditeit, meeleven, verlangen en hoop. Maar wat er ook gebeurt in de voorstelling, ze laat je op geen enkel moment onbewogen. Sweeney Todd grijpt je vanaf de eerste noot vast en neemt je tot het einde mee op een roller coaster van emoties, muzikale thema’s en geweldig sterke prestaties van heel de cast.

Na ‘The Bodyguard de Musical’ trekt Stage Entertainment opnieuw de kaart van de sterke, strijdlustige vrouwen met hun productie van ‘Disney’s Aida’ in het AFAS Circustheater in Scheveningen. Gebaseerd op de gelijknamige opera van Giuseppe Verdi vertelt deze musical het verhaal van de Nubische prinses Aida die door de Egyptische legerkapitein Radames als slavin  meegenomen wordt naar het hof van Amneris, de dochter van de doodzieke farao van Egypte. Radames moet van zijn vader trouwen met prinses Amneris, maar is eigenlijk verliefd op Aida. En zo ontstaat een driehoek die voor heel wat spanning gaat zorgen. April Darby mag de rol van modebewuste Amneris vertolken en levert hierbij een meer dan puike prestatie af. En toch is het Gaia Aikman die in de rol van Aida helemaal de sterren van de hemel zingt. Haar ‘Gezegend Nubië‘ gaat recht naar je hart om zich daar als een warme gloed te nestelen, terwijl ‘Vergeet hem‘ je naar de keel grijpt. Het duet ‘Ergens in de sterren‘ dat ze samen met Naidjim Severina brengt raakt dan weer de romantische ziel.  Dit laatste nummer kent u waarschijnlijk beter als ‘Written in the Stars’. Componist Elton John had er in duet met LeAnn Rimes in 1999 nog een bescheiden hitje mee. Vocaal en visueel is Aida een zinnenprikkelende voorstelling.