5 cisvrouwen die vertellen over hoe het is en was om vrouw te zijn. Dat zien we in het bijzonder anekdotische (v) naar een idee en in een regie van Rosa Vandervost en Freek Vielen door de Nwe Tijd.  Het resultaat is een vervelende, vermoeiende, ja zelfs verschrikkelijke zit van bijna twee uur die véél te lang duurt en vooral onze huidige maatschappij, een die zou moeten draaien rond inclusie en diversiteit, niet weerspiegelt omwille van het opzet alleen.

Ondanks alles was het een leuk familiefeestje dat Bronks en Ballet Dommage met Fratssen serveerden.

Een theatervoorstelling met hoge publieksparticipatie, ja zelfs workshopelementen (doe-opdrachten) in verwerkt. Dat brengt Laika met hun jongste productie Aventuras. Daarbij kiest het gezelschap voor geen klassieke theateropstelling. Maar neemt het de negenplussers op avontuur door met hen een parcours te volgen en daagt de installatie van Peter De Bie in de vorm van een carrousel hen uit. De wereld als ze naar huis gaan zal wellicht niet veranderd zijn, maar zijzelf misschien wel.

De hoop vergroten (in de twee mogelijke betekenissen hiervan). Dat probeert het nieuwstedelijk met 9,6 (een verweer), de monoloog die Stijn Devillé schreef voor Sara Vertongen. Een straffe tekst tussen slam en spoken word leverde ie af. Alleen blijkt het thema, de klimaatverandering, een pak minder urgenter dan enkele jaren geleden.

Loos, de jongste familievoorstelling van Dimitri Leue gaat onder andere over adoptie, drugs, mensenhandel, racisme, culturele appropriatie en onvruchtbaar zijn als man. Thema’s die hij aanboort in een snelle, flitsende regie die echter door de grote wachtzaal-sfeer, de witte belichting en het repetitief suggereren dat er auto’s ’s avonds voorbijrijden (via de belichting rechts en autogeluiden) echter behoorlijk zakelijk en clean overkomt. Om kort te gaan: we werden constant in en uit de voorstelling gezogen. Een voorstelling die weliswaar enkele bijzonder knappe elementen in zich draagt, enkele straffe flitsen zeg maar, die helaas ook nodig zijn om onze aandacht erbij te houden, maar soms vervalt Loos in te schoolmeestachtig de zaken willen duiden met cijfertjes (zoals 1 op 25 kinderen in België groeit op zonder ouders). Hoewel wij Loos zuinig wisten te waarderen, dacht het publiek in de Klap daar anders over en gaf het een staande ovatie.