Sinds vandaag kan je in de Sint-Niklaaskerk in Gent naar de digitale kunsttentoonstelling Inside Dalí. Een immersive ervaring bieden de projecties van Dalí’s kunst in deze lichtkerk nog tot 15 mei 2022. Maar het is vooral de spiegelzaal die met haar Droste effect de werken nog surrealistischer maakt (maar door de herhaling ook banaler, een effect waar popartkunstenaars zoals Andy Warhol, in zijn geval bv. in 5 Deaths on Orange, ook mee speelden) dan ze al zijn en ons het meest van al wist te bekoren.

In 2022 is het precies 125 jaar geleden dat er in Tervuren een wereldtentoonstelling plaatsvond met een mensentuin. Naar aanleiding daarvan vindt in het Africa Museum nog tot 6 maart 2022 een tijdelijke tentoonstelling plaats over de opkomst, het succes en het einde van het letterlijk en figuurlijk te kijk zetten van mensen van kleur wat tussen 1880 en 1958 in ons land gebeurde en een internationaal fenomeen was.

Meer dan 5 eeuwen geleden, rond 1500 kwam de portretkunst op in Europa. Daar wijdt het Rijksmuseum in Amsterdam met ‘Vergeet me niet’ nog tot en met 16 januari 2022 een tijdelijke expo aan. Die is ingedeeld in verschillende thema’s. Beginnen doet die met de memoria, of de portretten van mensen die willen dat er voor hen gebeden wordt en op een bepaalde manier herinnerd willen worden als ze dood zijn (niet zelden zijn dat ook portretten die gebaseerd zijn op een dodenmasker), anderen wilden met hun portret hun macht tonen, hun prestige, ook door hun (jonge) kinderen stevig tegen zich aan te drukken (zoals in ‘Hans Urmiller & zoon’ van Son Barthel Beham), de rijke burgerij liet zich portretteren met een verwijzing naar hun beroep (een passer voor een architect bv.), anderen wilden tonen hoe geleerd men was (door met een groot boek te onderstrepen hoe belezen men was bv.), of wilden net hun gezag tonen of angst opwekken (in Veurne moesten veroordeelden wanneer ze het bestuur hadden beledigd verplicht voor een beeltenis in brons betalen die in de rechtszaal gehangen werd met een bijhorende plaquette die hun misdrijf beschreef), bewonderd worden, ambitie of de liefde tonen. Wij gooien alles door elkaar, focussen niet zo zeer op de internationale topwerken die o.a. uit de collectie van de Gemäldegalerie, het Museo Civico d’Arte Antica, Palazzo Madama in Turijn, het Städel Museum in Frankfurt, het Kunstmuseum in Bazel of de National Gallery of Art in Washington komen maar zoomen in op de nieuwswaarde van de werken zélf. We deelden die in, in 4 thema’s: het zeldzame, een van de eersten, het bijzondere en tenslotte focussen we op opmerkelijke vrouwen (zeker voor die tijd).

De expo Hogarth and Europe toont werken van de achttiende-eeuwse Engelse kunstenaar William Hogarth (1697-1764) in Tate Britain. Zijn satirische, en soms schandalige beelden van het Londense leven zijn steeds populair geweest. Hogarth and Europe toont ze naast schilderijen en grafische werken die aantonen hoe zijn kunst in verbinding stond met de wijde wereld. Er zijn ook werken te zien van andere kunstenaars, vooral dan van tijdgenoten van Hogarth in Frankrijk, Italië en de Nederlanden.

In The British Museum in Londen kan je nog tot 30 januari 2022 naar de expo Hokusai. Under the Wave off Kanagawa (1831) is daar het topstuk (waar de merchandise stand dan ook veel nadruk op legt). Tussen de 5.000 en 15.000 exemplaren zijn er gedrukt van Hokusai‘s beroemde prent uit (1831) die in de volksmond ook wel ‘De Grote Golf‘ genoemd wordt. Ze werden gedrukt in het midden tot het einde van de jaren 1800, met de hand. Daardoor is er geen enkele identiek. Er zijn er ook relatief weinig van bewaard gebleven.