Een rare vibe hangt er vindt Naomi (Evelien Bosmans) wanneer ze wacht op haar grootvader Cornelius (Katelijne Verbeke die een geweldige brompot weet neer te zetten), een boomer die van een andere planeet of zo komt. Bedoeling is dat hij mee zal spelen in een stuk. Omdat de overheid diversiteit op de scène aanmoedigt en daar het Theaterhuis blijkbaar nog een werkpunt heeft. Maar dan blijkt opa zijn zegje nog te willen hebben en wil ie dat er niet alleen naar zijn artistieke inbreng geluisterd wordt maar er ook nog rekening mee gehouden wordt ook.

5 cisvrouwen die vertellen over hoe het is en was om vrouw te zijn. Dat zien we in het bijzonder anekdotische (v) naar een idee en in een regie van Rosa Vandervost en Freek Vielen door de Nwe Tijd.  Het resultaat is een vervelende, vermoeiende, ja zelfs verschrikkelijke zit van bijna twee uur die véél te lang duurt en vooral onze huidige maatschappij, een die zou moeten draaien rond inclusie en diversiteit, niet weerspiegelt omwille van het opzet alleen.

Ondanks alles was het een leuk familiefeestje dat Bronks en Ballet Dommage met Fratssen serveerden.

Een theatervoorstelling met hoge publieksparticipatie, ja zelfs workshopelementen (doe-opdrachten) in verwerkt. Dat brengt Laika met hun jongste productie Aventuras. Daarbij kiest het gezelschap voor geen klassieke theateropstelling. Maar neemt het de negenplussers op avontuur door met hen een parcours te volgen en daagt de installatie van Peter De Bie in de vorm van een carrousel hen uit. De wereld als ze naar huis gaan zal wellicht niet veranderd zijn, maar zijzelf misschien wel.

De hoop vergroten (in de twee mogelijke betekenissen hiervan). Dat probeert het nieuwstedelijk met 9,6 (een verweer), de monoloog die Stijn Devillé schreef voor Sara Vertongen. Een straffe tekst tussen slam en spoken word leverde ie af. Alleen blijkt het thema, de klimaatverandering, een pak minder urgenter dan enkele jaren geleden.